çok severim hatta sana kendi yazdığım şiiri paylaşayım
sen, gönlümün efendisi
sen, kalbimin sızısı
aşka yelken acan
en değerli sevgi
şiir okumayı da, dinlemeyi de çok severim. günün anlam ve önemine binaen: arif nihat asya'dan bir bayrak rüzgar bekliyor dursun şuracıkta.
şehitler tepesi boş değil
biri var bekliyor
ve bir göğüs, nefes almak için
rüzgar bekliyor
türbesi yakışmış bu kutlu tepeye,
yattığı toprak belli,
tuttuğu bayrak belli.
kim demiş meçhul asker diye.
destanını yapmış, kasideye kanmış,
bir el ki; ahretten uzanmış,
edeple gelip birer birer öpsün diye faniler!
öpelim temizse dudaklarımız,
fakat basmasın toprağa temiz değilse ayaklarımız.
rüzgarını kesmesin gövdeler,
sesinden yüksek çıkmasın, nutuklar, kasideler.
geri gitsin alkışlar geri,
geri gitsin ellerin yapma çiçekleri,
ona oğullardan, analardan dilekler yeter!
söyledi söylenenler demin
gel süngülü yiğit alkışlasınlar
şimdi sen söyle, söz senin.
şehitler tepesi boş değil,
toprağını kahramanlar bekliyor!
ve bir bayrak dalgalanmak için
rüzgar bekliyor!
destanı öksüz, sükutu derin meçhul askerin,
türbesi yakışmış bu kutlu tepeye,
yattığı toprak belli,
tuttuğu bayrak belli,
kim demiş meçhul asker diye?
şiir sevilmez mi ki. insanların yoğun duygularını kelimeleri hapsedebilme sanatıdır şiir. bugünün anlam ve önemine binaen milli şairimiz mehmet akif ersoy'un çanakkale şehitlerine şiirimi paylaşmak isterim. bu şehir çok uzun olduğu için sitenin imkan verdiği kadarını paylaşacağım.
"şu boğaz harbi nedir? var mı ki dünyada bir eşi?
en kesif orduların yükleniyor dördü beşi,
-tepeden yol bularak geçmek için marmara'ya-
kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.
ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı!
nerde -gösterdiği vahşetle- "bu:bir avrupalı!"
dedirir- yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,
varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi!
eski dünyâ, yeni dünyâ, bütün akvamı beşer, kaynıyor kum gibi, tufan gibi, mahşer mahşer.
yedi iklimi duruyor cihânın karşısına da,
ostralya'yla berâber bakıyorsun: kanada!
çehreler başka, lisanlar, deriler rengarenk;
sâde bir hadise var ortada: vahşetler denk.
kimi hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ.
...
üniversite zamanında çok severdim hatta okurdum şimdi biraz uzaklaştım eskisi gibi duyguları hissetmiyor bana belki de ben eski ben değilimdir. ama en sevdiğim şiirlerden birini hatırladığım kadarıyla yazayım;
duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun etme,
başka bir yar başka bir dosta meyil ediyorsun etme,
ey ay felek harap olmuş ziyan olmuş sebebisin
bizi öyle harap öyle ziyan ediyorsun etme,
diye devam ediyor mevlana şems etme şiiri
sizin alınız al inandım
morunuz mor inandım
tanrınız büyük amenna
şiirini adam akıllı şiir
dumanı da caba
ama sizin adınız ne
benim dengemi bozmayınız.
bütün ağaçlarla uyumuşum
kalabalık ha olmuş ha olmamış
sokaklar da yitirmiş sebşmde bulmuşum
ama ağaçlar şöyleymiş
ama sokaklar böyleymiş
ama sizin adınız ne
benim dengemi bozmayınız.
aşkımda değişebilir gerçeklerim de
pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı
yangelmişim diz boyu sulara
hepinize iyi niyetimle gülümsüyorum.
hiçbirinizle dövüşmem.
siz ne derseniz deyiniz
benim bir gizli bildiğim var
sizin alınız al inandım
sizin morunuz mor inandım
ben tam dünyaya göre
ben tam kendime göre
ama sizin adınız ne
benim dengemi bozmayınız.