simdi tutmuyorum ama bekarken her gün günlük tutardim.ogun ne yaptığımı gunumun nasil gectigini canim biseye sıkıldığında birileriyle kavga ettigimde ağladigimda sevindigimde tatile gittigimde herseyimi yazardım.günlüğümü arkadaşım gibi görürdüm.butun dertlerimi acılarımı kederlerimi sevinclerimi hep ona yazardim.ama malesef o günlüğümü kaybettim.çok aradım ama bulamadım.yer yarılmışta yerin dibine girmişti sanki.okadar anım hatıram vardı içinde
notlarımı kaydettiğim bir defterim var. buna zaman zaman anımsamak istediğim, günlük bazı şeyleri de kaydediyorum. geçmişte tuttuğum pek çok günlük oldu. bunların da ciltler dolusu kitap olabileceğini düşünüyorum. fırsat bulup, odaklanırsam, günlüklerimden ciddi miktarda roman malzemesi çıkarabileceğimi sanıyorum.
ben günlük tutmuyorum hayatımı oluruna bıraktım
günlük defteri benim hayatımda kötü ve kalıtsal olaylara neden oluyor. ben isterim ki her zaman eksiksiz yazayım fakat evde meraklı bir anne ve kız kardeş, abla olunca hiç birseyi olduğu gibi yazamıyorsunuz, eee ben annemin istediklerini yazasarsamda yazıyor olmamın ne anlamı kalırdı.
tutmak zorunda kalan binlerce aileden biri olan bir fırsattır onun için iyi değerlendirerek hızla gelen gideni araştırmış bu hafta vizyona martin batalla açıklaması yapan grup var kesin olarak tespit edilen bir haberim yok
ben tutuyorum. eskiden daha sık tutardım ama insanın boş vakti kalmayınca günlük bile yazamıyor. günlük yazmak, rahatlatıyor. ben yazdığım zamanlarda böyle daha bir rahatlamış ve ferahlamış hissediyorum kendimi. hem içimi dökmüş oluyorum hem de kendimi telkin ediyorum çoğu zaman günlük yazarak.
günlük cidden şu aralar düşündüğüm birşeydi.bu soruda iyi fenk geldi diyebilirim.günler geçtikçe aylar geçiyor.aylar geçtikçe yıllar geçiyor ve dönüp arkaya zaman ne çabuk ta geçmiş diyorsun.birkac haftadır bu aralar günlük tutsam da ileride onları tekrar okuyup hatırlasam bugünleri canlı kılsam gibi bir düşüncedeyim.su an günlük tutmasam da günlük tutmayı düşünüyorum.umarım güzel bir defter alıp günlüğüme başlarım ve ömrümüzün bugünlerini anlamlı kılıp ileride geriye bakma fırsatı yakalarım diye düşünüyorum.
hayır bunun için artık yaşim fazla büyük sanırım.
ortaokul ve lise zamanları tutmaya çalıştım ama beceremedim en son kızım doğduğunda hatta hamile kaldığımda bir defter tutmak istedim ama onu da beceremedim sanırım bu işler pek bana göre değil.
ben ergenlik dönemim de çok meraklıydım bu günlük tutma işine. fakat türk anneler ne yapar o günlüğü bize asla bırakmazlar. bir iki defa şüphelendim. en son annemi günlüğümü okurken yakaladım :) allahım tam bir faciaydı benim için. neyse ondan sonra da hevesim kırıldı zaten artık tutmuyorum. zaten tutsam da annişkom yine okumak için elinden geleni yapar. hatta değil günlük ben telefonla mesajlaşırken bile mesajlarımı okumaya çalışır. kötü niyetinden değil gabirim sadece benim ne yaptığımı merak ediyor işte :) ayrıca bir anne kızdan daha çok arkadaş olduğumuzu ve bilmesi gerektiğini savunuyor kendisi.
şu an için günlük hayatımla ilgili herhangi bir tuttuğum defterim yok. bu konuda özellikle lise ve üniversite yıllarında çeşitli günlüklerim oldu ve şimdi baktığım zaman iyi ki o zaman o günlükleri tutmuşum diyorum.çünkü zaman içerisinde hayatını koşturması arasında çoğu olayı unutabiliyoruz. işin ilginç olanı ise genellikle günlük hayatta yaşamış olduğumuz güzel detaylarıhatırlamaya dönük olarak pek bir çabamız olmuyor nedense hep yaşamış olduğumuz olumsuzluklar aklınızın bir köşesinde kalmış.o zamanki günlüklerime baktığım zaman hem yaşamış olduğu sıkıntıları hem de mutlu olduğun anları paylaşmışım. bunların yanında aslında günlük hayatımıza dair anıları tuttuğumuz defter bizim için hoş bir stres atma kaynağı da olabilir. çünkü insan yaşamış olduğu sıkıntıları gerek konuşarak gerek yazarak paylaştığında üzerindeki o sıkıntının ağırlığının azaldığını hissediyor.günlükle ilgili tek sıkıntı hepimizin malumu istemediğimiz insanların eline geçtiği zaman bize karşı kullanabilecekleri bir koz gibi olması da aklıma gelen tek olumsuz durum oluyor günlükle ilgili.