yalan söylenince çok sinirlenirim hele ki ben gerçeği biliyorsam işte o zaman karşımda ki kişinin kurtuluşu yok diyebilirim. çünkü bir insanla konuşuyorsam ve ona güveniyorsam bana yalan söylemesini gerektirecek hiç bir durum olmamalı. gerçek ne kadar acı olursa olsun yada ne kadar kızacak olursam olayım yalan kızacağım kadar hiç bir gerçeğe kızmam. kendinizi nasıl avutursunuz demişsin kendimi avutmam bu konu da çünkü kendimi avutacak bir şey bulamam en fazla sakinleşmek ve daha fazla zarar vermemek adına uzaklaşır bulunduğum yeri terk ederim. zaten o insanla olan bağımı çoktan kopartmış olurum çünkü yalanın geri dönüşü yoktur benim hayatımda. beni tanıyan insanlar da bunu çok iyi bilen insanlar olduklarından genelde bana yalan söylemezler yada söyleseler bile ben farkına varmıyorumdur çok iyi yalancıdırlar diyecem de zan altında bırakmak istemiyorum onları da :)
ilgisizliğe karşı tahammülsüzlüğüm vardır yani eğer karşımdaki insanın bana değer vermediğini hissedersem ondan uzaklaşırım ve bu beni rahatsız eder aslında sinirlenmem ama bana bir açıklama yapmasını beklerim ypkse kimse kimseyi sevmek zorunda değil önemli olam saygı duymak ve bende bunun sebebini sorarım yani eğer ben fazla değer verdiysem e karşılığını alamıyorsam bende aynı şekilde davranırım ve artık değer vermem uzaklaşırım oradan bu beni etkiler ve üzer aynı zama da bana vakit ayırmayan benimle ilgilenmeyen insan da beni rahatsız eder ilişki anlamında tbaikş başka bir durumda değil. böyle durumlar beni rahatsız eder ve kızarım söylenirim. insan sevgisini göstermeli bence karşısındaki insana da bunu ifade etmeli hissettirmeli. ancak tbaikş bunu illa sevgi sözcükleri ile yapmak zorunda değil bunu bir şekil e bellide edebilir niyetim iki dakakida bir bana aşkını anlatması değil.