hiçlik, kocaman bir hiç ve daha fazlası. bazen düşünüyorum, biz bu koca evrende yanlız başımıza toz zerresi kadar değerli değiliz.arada sıkışmış kalmış ahmak akıllarımızı birbiriyle yarıştırmaya çalışıyoruz.doğar doğmaz bir yarışın içine sokuluyoruz. ister istemez ailemiz buna sebep oluyor.sadece türkiyede değil tüm dünyada mevcut olan bir durum bu. kendi hayatımızı satın almaya yetecek derecede iyi işler bulmaya çalışıyoruz, çalışıyoruz, didiniyoruz. peki ya sonra? bi insan hayatında istediği herşeyi aldıktan sonra neden yaşama isteği duysun ki? bu sebeple elinde güç olan kişiler aksiyon arayışına girip savaş çıkarmaya meyilli oluyorlar, milyonlarca masum insan ölüyor sırf o kişiyi tatmin etmek için.allah aşkına şu dünyaya gelmişiz çok çok 70 yıl yaşayacağız. bu neyin savaşı,kimin savaşı? herkes bir gün ölecek elbet ama bazı kişiler hiç ölmeeceğini düşünüyor.buda onları hataya ve yanılgıya düşürüyor.herneyse bu konuda kısa cevabım bir hiç olduğumuzdur.gerisi yoktur.