insan sevdiğini kilometrelerce uzakta bile olsa sever. sevmekten vazgeçmez. vazgeçerse zaten sevmemiştir. sevmek çok güzel ya insan uzak bile olsa onu özlemek, hasret çekmek, yolunu gözlemek çok güzel ya neden beklemesin ki onu seviyor çünkü. onu görmesen bile sesini duysan kalbinle sevsen ne güzel olur.
evet kilometreler, uzaklıklarda sevdaya dahildir. insan sevdiği zaman her türlü sevebilir. ister görsün ister görmesin hiçbir şey değişmez..
bir insanı eğer sadece fiziki olarak seversen görmeden yapamazsın ama insan sevgin fikire sevgiye duyguya dayanırsa seversin.
sevgilimle sekiz aydır birbirimizden uzaktayız. sekiz ay öncesinde de bir gün buluşabilmiştik. engel değil şuan bize ama bu süreçte karşınızdaki kişinin tutumu çok önemli. sizi beş yaş daha yaşlandırıyor. hayat enerjiniz gidiyor. seviyorsun onu ama geriye kalan bu yaşama dair tek insani fonksiyonunuz o oluyor. mutsuzsunuz,hayata herkese dair umudunuz da yok. sevgiliniz sürekli buluşamadığınız için sizi suçluyor. kendini çıkmaz sokakta gibi hissediyorsun. ne gidebiliyorsun ne de kalmak istiyorsun. elinde imkanın da yok bir şeyleri değiştirmek için, çaresizsin. çok zor bir şekilde evet devam ediyor evet engel değil , ama tüketiyor insanı.
ayrıca üstad necip fazıl’ın dediği gibi;
ne hasta bekler sabahı
ne taze ölüyü mezar
ne de şeytan bir günahı
seni bekledim kadar.
bu şiir uzaklarda da olsa sevmenin mümkün olduğunu kanıtlar niteliktedir.
görmeden sevmelere ben inanmıyorum malesef ama sevenler de çok var görmeden
çok çelişkili tamamen sevginin gücüne bağlı diye düşünüyorum.
görmeden, dokunmadan, yanında olmadan sevmek mümkündür.