kıymetli olarak kaybettiğim şey sağlığım. tabi bu fiziksel değıl elhamdülillah. ruhsal, psikolojik yani.hayatimin merkezinde psikiatri ilaçları var ve ben onlara bağımlı yasıyorum. keşke yanlış insanları tercih edip, hayatıma alıp ta ruh sağlığımı bozmasaydim. son pişmanlık fayda etmiyor ne yazık ki.onlarin bıraktığı derin yaralarını psikiatri ilaçları ile bastırıyorum.
çok sevdiğim bir kolye vardı . öyle üzerinde hayat ağacı olan tahtadan oyulmuş , uzun siyah bir ipe sahip bir kolyem vardı . sevdiğim biri hediye etmişti onu bana . bana değer vermediğini , kıymet verip dinlemediğini düşünürdüm. sonra bir gün durup dururken çantama koymuş, ben masadan kalkınca .geldim çantayı açınca gördüm , ona kızmıştım yine böyle yaptığı için kızdım ona . sonra hediyeyi açmamı istedi . ben böyle bişey alacağını hiç tahmin etmedim , beni bu kadar iyi tanıyor olamazdı . açınca çok şaşırdım . karşımda çok hoş tam istediğim gibi bir kolye vardı . ilk defa beni çok iyi tanıdığını anladım. bunu ona söyledim o da şaşırdı bu duruma . normalde demem diye . severek takıyordum onu . bir gün odaya geldiğimde kaybolmuş olduğunu gördüm . çok üzüldüm kaybettiğime onu .
saatimi kaybetmiştim nasıl olduğu hakkında bir fikrim yok gerçekten koyduğum yerde bulamamıştım çok enteresan o beni çok üzmüştü
en kıymetli kaybettıgım şey zaman zamanımı boşa harcadım yıllarımı kaybettım
şu ana kadar kıymetli kaybettiğim bir şey düşündüğüm de heralde aklımı kaybetmek istemem diyebilirim şimdilik :)
asla aklımdan çıkmayan bir anımdır. 1 hafta boyunca kendime gelememiştim. söz yüzüğümü kaybetmiştim. aynısını bulana kadar 4 il gezdim.
bunu unutmam kesinlikle imkansız babamdan kalma bir tesbihim var ve bunu o üniversite yıllarında bahçede otururken kaybetmiştim kesinlikle çok üzülmüştüm çok pişman olmuştum yanımda taşımak bana güç veriyordugünlerce aradım aramaktan hiç vazgeçmedim her taraflara yazı yazdım rektörlüğe başvurdum kapıları duvarları her yere yazılar yazdım numaramı bıraktım size emanet edilen veya çok sevdiğiniz bir insandan kalan en küçük bir hatıra bir eşya bile ne kadar değerli ne kadar kıymetli bilemezsinz onu kaybettiğim gün dünyam başıma yıkılmıştı ressmen bulmak için her yolu denedim aradan tam iki ay geçmişti ve ben kaybettiğin bir şeyi buldum bulduktan sonra yanımda taşımamaya dikkat ettim şuan güvenli bir yerde duruyor ama bence siz kesinlikle böyle bir şey yaşamayın çünkü insan çok fazla yıpratıyor gerçek anlamda bana kalan tek bir anıydı ve oda gitseydi babamdan kalan hiçbir şey olmayacaktı