nazım hikmetin en çok ceviz ağacı şiirini severim. cem karaca tarafından da seslendirilmiştir. ondan da dinlerim.
başım köpük köpük bulut,
içim dışım deniz,
ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkında,
budak budak, serham serham ihtiyar bir ceviz.
ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkında,
yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.
yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril.
koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil
yapraklarım ellerimdir tam yüz bin elim var,
yüz bin elle dokunurum sana, istanbul'a.
yapraklarım gözlerimdir.şaşarak bakarım.
yüz bin gözle seyrederim seni, istanbul'u.
yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.
ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkında,
ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında
basit yaşayacaksın, basit.
mesela susayınca su içecek kadar basit...
dört çıkacak ikiyle ikiyi çarptığında.
tek düğmesi olacak elindeki cihazın;
tek bir düğme, tek bir cümle gibi...
sevince lafı dolandırmadan söylediğin "seni seviyorum" gibi.
basit bir öpücük yetecek sana...
basit, sıcak bir öpücük; ve öpücükle dolacak tüm günlerin, tüm düşlerin.
o öpücük için yapacaksın hayatını kavgasını
öpücük için yiyeceksin hayatının dayağını.
kabak çekirdeği verecek sana rakamların veremediği mutluluğu.
el yazısı ile yazılmış, eğri büğrü bir mektup olacak,
en değerli kağıdın, hep yanında taşıdığın, atmaya kıyamadığın.
iki harekette giyiniverecek iki harekette soyunuvereceksin.
kısacık olacak uyanman ve yola çıkman arasında geçen süre,
kısacık olacak sıcacık kolları dolanman ve
kendin bile anlayabilecekdin yazdıklarını
bakışların bile anlatabilecek kendini
beklentilerin de basit olacak, kaf dağının önünde bekleyecek mutluluklar
bir islıkta bulabileceksin en uzun dostluk romanını
ya da bir damla gözyaşı yaşatacak sana en ucuz romanını,
pankreasının sağlığına dua edeceksin kapatırken gözlerini,
zafer işareti yapacaksın tuvaletten çıkarken
bir kaşarlı tost olacak aradığın, nasıl oturacağını bilemediğin sofrada,
parmakların en kıymetli çatalın, yine aynı parmaklar çözecek en karmaşık denklemleri
iskender'in kılıcı duracak, avukat rehberinin yanında
bir filarmoni orkestrası veremeyecek sana kontraplak bir gitarda doğru basılmış bir fa diyezin mutluluğunu,
makyajı ilk "a"ına kadar bilmen yetecek, temizlik kokacak en pahalı parfümün.
"bilmiyorum" diyebileceksin bilmediğinde ve çok normal olacak "bilemeyişin."
tek dereden su getirmen yetecek, bir "istemiyorum" diyebilmeye,
ne durduğu fark etmeyecek abanın altında.
saatin sadece saati gösterecek,
telefonunu sadece telefon etmek için kullanacaksın,
küçük bir not defteri olacak "bilgini" en hızlı "sayan".
basit yaşayacaksın, basit.
sanki yaşamın bir gün sona erecekmiş gibi basit...
çay simit ve peynirle...
sorma bana ne kadar seviyorsun diye,
tavanı kadar sokağın,
dibi kadar cehennemin..
nazım hikmet ran...
en sevdiğim kısa şiiri..
“başım köpük köpük bulut içim dışım deniz
ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkı’nda
budak budak serham serham ihtiyar bir ceviz
ne sen bunun farkındasın ne polis farkında
ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkı’nda
yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl
yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril
koparıver gözlerinin gülüm yaşını sil
yapraklarım ellerimdir tam yüz bin elim var
yüz bin elle dokunurum sana istanbul’a
yapraklarım gözlerimdir şaşarak bakarım
yüz bin gözle seyrederim seni istanbul’u
yüz bin yürek gibi çarpar çarpar yapraklarım”
bu şiirini çok seviyorum. bu şiirinin hikayesini biliyor musun peki :d
ne güzel şey hatırlamak seni
ölüm ve zafer haberleri içinden hapiste ve yaşım kırkı geçmiş iken
ne güzel şey hatırlamak seni bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin ve saçlarında vakur yumuşaklığı canımın içi istanbul toprağının...
içimde ikinci bir insan gibidir seni sevmek saadeti parmakların ucunda kalan kokusu sardunya yaprağının güneşli bir rahatlığı ve etin daveti kıpkızıl çizgilerle bölünmüş sıcak koyu bir karanlık
ne güzel şey hatırlamak seni yazmak sana dair hapiste sırt üstü yatıp seni düşünmek filanca gün, falanca yerde söylediğin söz, kendisi değil, edasındaki dünya.
ne güzel şey hatırlamak seni, tahtadan bir şeyler oymalıyım yine bir çekmece, bir yüzük ve üç metre kadar ince ipek dokumalıyım. ve hemen fırlayarak yerimden penceremde demirlere yapışarak hürriyetin süt beyaz maviliğine sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım
ne güzel şey hatırlamak seni ölüm zafer haberleri içinde, hapiste ve yaşım kırkı geçmiş iken.
tahir olmak ve zühre olmak ,bence sende herkes gibisin, bulut mu olsam gibi şiirleri vardır ve iyidir.
nazım hikmet'in en beğendiğim şiiri bu:
tahir olmak da ayıp değil zühre olmak da
hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş tahirle zühre olabilmekte
yani yürekte.
sana düşman,
bana düşman
düşünen insana düşman
bu vatan ki onların evidir
sevgilim, onlar vatana düşman.
nazım hikmet ran
tahir olmak ayıp değil
zühre olmak da
hatta sevda yüzünden ölmek de...
şiirleri şuan aklımda değil nazım hikmet in ,