küçük yaşlarda böyle bir rivayet vardır. daha okula bile gitmediğimiz zamanlar. çocuğun bir tanesi atardı böyle bir yalanı ortaya aptal gibi yağmurda ıslana ıslana gök kuşağını kovalardık.
küçükken her çocuk gibi inanirdim. çizgi filmler hep öyle gösteriyordu çünkü :) ama artık elbette inanmıyorum. olsa da bize kalmazdı zaten.
bazen gökkuşağının bittiği yere gitmek istemişimdir. hayal etmişim ve niyetlenmişimdir. altın ya da maden var diye değil, sırf nerde bittiğini öğrenmek için. ama bunun mümkün olmadığını da biliyorum.