el kızına kızının evine mektup gitmez diyen şair abdurrahim karakoç tur .hikayesini kendisinden dinleyelim çok sevdim o da çok sevdi nasip değilmiş olmadı, şimdi hayatta mı değil mi bilmem o bir şehirde ,ben başka bir şehirde yaşardım. o bana mektuplar yazar gönderirdi, ama ben ona mektup yazamazdım elin kızına mektup mu gönderilir ayıptır o şehirde bir gazete çıkartti ,o gazeteye şiirler yazardı herkes onları şiir diye okurdu ama mihriban onların kendisine yazıldığını bilirdi en son ona unut diye bir şiir yazdım o da bana unut diyorsun ama unutmak kolay mı diye bir mektup yazmıştı ben de bunun üzerine bir şiir yazıp gönderdim gazeteye .son mektuplaşmamızda böyle oldu.
unutmak kolay mı deme
unutursun mihriban'ım
oğlun kızın olsun hele
unutursun mihriban'ım
hayat böyle bu gemide
eskiler yiter yenide
beni değil kendini de
unutursun mihriban'ım
yıllar sineme yaslanır
hatıraların paslanır
bu deli gönül uslanır
unutursun mihriban'ım
zaman erir kelep kelep
meyve dalda durmuyor hep
unutturur bir çok sebep
unutursun mihriban'ım
gün geçer azalır sevgi
değişir her şeyin rengi
bugün değil yarın belki
unutursun mihriban'ım
süt emerdin gündüz-gece
unuttun ya büyüyünce
bu işte tıpkı öylece
unutursun mihriban'ım.
her kim ise çok ince düşünceli bir şairmiş. bu devirde böylesini bulmak gerçekten zor. helal olsun