elimizde olan bişey degil işte o.bazen severiz.ama sevmek bile yetmiyor işte.yani sevince herşey bitmiyor.ardı arkası geliyor.aşık olduğunuz insan bile gün gelir hiçbişey ifade etmez sizin için.çünkü okadar çok canınızı acıtirki feeiştahı gelse yinede affettiremez kendini.zamaninda cok canm yandi boyle seyler yuzunden.ama ne kaldiki geriye.koskocaman bir yalan.oyle bişey yaşanırki hayatiniz alt üst olur.hic bisey gozunuzun onundem gecmez.yasayan bir olu gibi olursunuz.yasiyosunuz ama ruhunuz duygunuz yok.her insan şanslı olmuyor.kimi hayatin yaşamin sevincini yaşarken kimide hayatın kahpelikleriyle hayatin acımasızlıklarıyla burun buruna geliyor.malesef kader herkesin yuzune gulmuyor.
hayat çok kısa. sana verilen zaman. ki zaman,evrendeki en güçlü şeydir. bu hayata zevk için,eğlence için gelmediğini anlamalısın. ha,bu eğlenme demiyorum,sadece zamanının büyük bi kısmını eğitimine,ailene harcamalısın. hayatının bi anlamı olmalı,faydalı olmalısın.
hayat gerçekten kısa ama hayatta iyi yaşıyabilmek için bazen de elimizde olmayan şeyleri yapmak zorunda kalıyoruz. hayatın kuralı bu işte. çoğumuz gelecek kaygısıyla hayata başladığımız için bu şekilde alıştık ve istemesekte bazı şeyleri yapmak zorundayız. herşey geleceğimiz için diyoruz ama ne olacağı da hiç belli değil aslında. hayırlısı diyelim.
hayat gerçekten çok kısa 70-80 sene yaşayabiliyoruz neredeyse ortalama en fazla yaşadığımız süre bu da ve bunun ilk 15 senesi çocukluk safhaları ve çocukluk sancılarıyla geçiyor 50 yaşından sonra da yaşlılık belirtileri başlıyor ve ona da hayat denilemez sanırım yani ortalama 30-35 sene gerçekten yaşıyoruz belki de ve bunda da sevmediğimiz işleri yapmak zorunda kalıyoruz çünkü bir şekilde geçirmek zorundayız para kazanmak zorundayız bir şeylere katlanmak zorundayız ne yazıkki ailemize kendimi seçemiyoruz sevmediğimiz bize değer vermeyen bir ailemiz olabilir ondan kaçarken sevmediğiniz biriyle evlenmis olabiliriz de biz bunların hepsini katlanmak zorundayız bu kısacık hayatta.
çok doğru bir soru ve yerinde tamda insanı ve hayatı soran soru diyebiliriz.çünkü hayat insanı bu duruma mecbur ediyor sevmediği istemediği şeyleri yapmak zorunda çünkü onları yapmazsa sevdiği istediği şeyleride yapamaz.hayat işte sana bazı durumları mecbur eder zor durumlara sokar belini ağrıtır ama sonunda güzellik istek vardır ve onu yapmaya öecbursundur eğer yapmazsan sonunda ya ölürsün ya ölürsün.
çünkü hayat bir okul aslında her seferinde de
birkez daha yaşayarak görerek öğrendiğimiz bir okul . yanlışı bulmadan doğruyu bulamaz karanlığı görmeden aydınlığa ulaşamayız . yapmak istemediğimiz o şeyin bize neler getireceğini bilmediğimiz için olabilir veya bilsek bile yaşamak görmek kendimiz karar vermek isteriz. ve bunun sonucunda memnun olur yada olmayız . hata yaptığımızı o an anlarız ve bundan ders çıkarırız . kimi insan bundan ders çıkarır bundan sonraki hayatını daha iyi bir şekilde değerlendirir. kimisi de ders çıkarmaz ve aynı hataya devam eder . farkındalık burada oldukça önemlidir . bir şeyin farkında olduğunuz zaman veya o durumu düşünüp mantıklı bir karar verdiğiniz zaman sonucu düşündüğünüz de zaten o şeyi yapmamanız gerektiğini anlarsınız . hayat çok kısa evet herkes bunun bilincinde fakat biz insanlar bazı şeylerin ne kadar yanlış olduğunu bilsekte bunu yaşayarak görmekte ısrar ediyoruz öyle olsun istiyoruz . çünkü o anki düşüncelerimiz ve istekleriniz belki de düşünmeden verilen ani kararlar ya da o an hissettiklerimiz . ancak daha sonra bunu anlıyabiliyoruz . öğreniyoruz . tecrübe kazanıyoruz .
hırs ve tamam insanın bir çuval altını olsa niye iki.üç değil der .maaşına özün de var bu da bize imtihanı gosterir
buna kısaca "sistem" deniyor. sistem, seni öyle seviyor çünkü.
ha bir de insan mutsuzken daha çok üretiyor. bizler de mutlulukla değil aslında mutsuzlukla beslenen organizmalarız. düşünsene, nefes almayı bırakırsan boğulursun. boğulmamak için nefes alıp veriyorsun, istediğin için değil. yapmadığın şeyleri sevmenin nedeni de kendini huzursuz etmen için. bence biz bu huzursuz ruh halini seviyoruz aslında.
çünkü çoğu zaman hayattaki zaruri ihtiyaçlarımızı karşılamak için isteklerimizden vazgeçebiliyoruz. bu nedenle sevmediğimiz şeyleri yapmak zorunda kalıyoruz, sevdiğimiz şeylere ulaşamadığımız için de ulaşılmazlığın cazibesi bizi sürekli cezbediyor.
çünkü içinde yaşadığımız sistem bunu gerektiriyor. böyle yetiştirildik. bunlar hep sistem işte
çünkü zorunluluklarimiz ve sorumluluklarimiz var. bu sebeple bazen hosumuza gitmese de ya da istemesek de yapmak zorunda kaldığımız şeyler vardır.
hayat kısa ama yaşanma amacı sadece mutlu olmak değil.
her anını değerlendirmemiz gereken muhteşem bir armağan hayat. bir imtihan gözüyle bakılmalı. insanların sınırlarına girmeden kendi hak ve hukukumuzu korumayı, faydalı olmayı ve kendimizi geliştirmeyi amaç bilmeliyiz. karşılaşılan zorluklar, yerine getirilmesi gereken sorumluluklar hep bir yatırım olarak görülmeli, en iyi şekilde aşılmalı.
hayatın asıl anlamı ve değeri ölümden sonra ortaya çıkacak muhtemelen.
çünkü yararsız olan şeyler insan nefsine daha tatli geliyor , nefis öyle birsey ki 72 şeytan gücündedir ve insanin her yerine dağılmış vaziyettedir merkezi ise iki kaşın arasıdır , en büyük savasi asil nefsimizle veriyoruz eger onu yenebilersek ne âlâ , ama omur çok kisa zamani faydalı işlerle geçirerek hem dünya hemde ahiretimiz icin iyi bir yatırım olur
bazı sevmediğim şeyleri zorunlu olduğumuz için yapıyoruz.
sevmediğimiz bazı şeyleri zorunluluklar yüzünden yapıyoruz ne yazık ki yapmadığımız şeyleri seviyoruz ama yapabilmemiz için fırsatımız var çabamıza bağlı buda önemli olan bu kısa hayattan zevk alabilmek buda kişinin kendi elindedir