hayat bir on yıllık ömür götürmüş olarak devam ederdi. bende bir anneyim ve hayata karşı evladım için dik durmak zorundayım. ilk aldığım nefes gibi ciğerlerimi yakıyor olsa da çektiğim her nefes yaşamaya oğlum için devam etmek zorundayım. evet hayatın biraz daha rengi solar gözümde. tadı daha kekremsi olur herşeyin fakat hayat devam eder. sen ölmek istersin güneş hergün aynı hırsla yırtar perdeni içeri dalar pencereden. oysa canın öyle yanar ki bir daha hiç sabah olmayacak zannedersin. sana gerçek manada şevkat verebilecek tek insandır kaybettiğin. ama ölümlü dünya yapabileceğimiz hiçbir şey yok ölüm allahın emri sükunetle kabul etmek zorundayız. vakti gelince kavuşacağız hepimiz. dua ederken anneme ömür biçme yarabbim derdim eskiden sanki mümkünmüş gibi. hani derler babam öldü dağım devrildi diye. benim hiç dağim olmadı annem tek başına benim bütün dünyamdı. şimdi 28 yaşındayım annem de 65. rabbim uzun ömürler versin kaç yaşına gelsem de dünyanin üzerime devrileceği o günden hep korkarım.
hayatın gereği bu. ölmek için bu dünyaya geliyoruz. onun sınavı bitti zamanı doldu ve gitti. kimse üzülmem diyemez insan iliklerine kadar hisseder bu acıyı. nefes alırken, yemek yerken bile kendinden utanır insan annemin nefesi bitti o yemek yiyemiyor ben hala nefes alıp yemek yiyebiliyorum diye. başta da söyledim ya hayatın kanunu bu. hepimizin sırası gelecek. zaten kavuşacaksınız zaten sonsuza dek birlikte olacaksınız. önemli olan ona layık bir evlat olarak yaşamaya devam etmek onun istedikleri şeyi yapmak. o bunların hepsini hissedip duyup mutlu olacaktır.
çok zor bir durum ya çokta zor bir soru :((
hiç bir beklentim olmazdı herşey bitmiş gibi hayat durmuş gibi