ebû'l-kâsım mahmud ibn ömer ez-zemahşerî el-harezmî, büyük bir dilci, edebiyatçı, kelâmcı ve müfessirdir. mekke'de uzun süre ikamet ettiği için cârullah lakabı verilerek "cârullah zemahşerî" adıyla meşhur olmuş, ayrıca kendisine "fahr-ı harezm" ünvanı da verilmiştir. zemahşerî, selçuklu sultanlarından melikşah devrinde harezm kasabalarından zemahşer'de hicri 467 miladi 1075 yılında dünyaya geldi. ilk tahsilini büyük bir ihtimalle, kasabanın imamı olan babasında yaptı; okuma yazma öğrenip hâfız olduktan sonra ilim tahsili için o zaman büyük bir ilim ve medeniyet merkezi olan buhârâ'ya gitti.
bu arada çocukluğunda bir gün bindiği hayvandan düşerek yaralandığını ve neticede bir ayağının kesilmiş olduğunu de zikretmeliyiz. bazı kaynaklarda ayağının kesilmesi ile ilgili olarak annesinin bir bedduası olduğuna (küçük bir kuşu ayağına ip bağlayarak sürüklemesi ve kuşun ayağını koparması sebebiyle) dair bir hikâye kendisinden nakledilmektedir.
zemahşerî'nin buhârâ'ya hangi tarihte gittiğine dair kaynaklarda açık bir bilgi yoktur. yalnız, buhârâ'ya gittiğinde babası hayatta idi. fakat kaynaklar babasının, müeyyedü'l-mülk (ö.1101) tarafından siyasî sebeplerle hapsedildiğini ve zemahşerî buhârâ'ya gittiği sırada hapiste olduğunu kaydederler. babası ömer ibn muhammed ibn ahmed ez-zemahşerî hapiste iken 1095 yılında vefat etmiştir. o sırada zemahşerî 21 yaşında bir genç idi.