ya benim ciddi anlamda hayatımda idol aldığım kimse yok. çevremde buna değecek insan olmadığı için değil aslında. ben kalkıpta bir ünlüyü bir aile bireyimi idol almam yani bu karakterme ters . egoyla bir alakasıda yok. bence her insan kendini idol almalı . kendini idol alabileceği bir insan gibi yetiştirmeli . çünkü insan istedikleri kendindedir. ulaşmak istediği yer ulaşmak istediği statütü başarı insanın kendi gözlemlerinden ibarettir. bir insanı idol alarak o insana dönüşmek bence bir çılgınlık. araştırarak görerek dinleyerek en doğru idolü kendimiz belirlemeliyiz. evet bir insanın başarıları beğenilebilir yaptıklarına “ keşke bende yapsam” denilebilir . ama bunu demek yerine ya bu adam bunu yaptı ben daha iyisini yapmalıyım demek gerekir. o zaman sen farklı birine dönüşeceksin. herkesleşmemiş olacaksın kendin olacaksın. onun yaptığı başarıyı sende yaparsan bunun ne değeri ne önemi varki zaten. benim hayat felsefem zaten “farklı olmak”. ben herkesin yaptığı şeyi sevemiyorum herkes o dönem saçını kestirdiyse saçımı kestitmek istiyo olsam bile soğuyorum ne bilim bişeyi insanlar çok sevince çok abartınca ben sevemiyorum . gidio tersini severimde klasikleşmiş bişeyi sevemem. herkesin yaptığı birşeyi yapamam. herkesin sevdiği insanı sevemediğim gibi benim sevdiğim insanda bi o kadar özel ve farklı tıpkı benim gibi...
örnek ve idol almak istedığimiz kişi gıbı yaşamak cok buyuk önem helekı bu zamanda kendımı örnek alarak yaşiyorum hayatta
hayatta ideal aldığım kimse yoktur. sedefe iyi yönlerini alamayançalışırım. yani her insanın iyi yönlerinin görüp kendimde tatbik etmeye çalışırım.
celaleddin rumi, şems-i tebrizi, hallac-ı mansur.
tabikide ahlak olarak pergamberimizi örnek alırım keşke onun kadar olabilsem
hz muhammed sav. keşke her konuda tam tamına ona uyabilsek.
hz. muhammed i ve atatürk'ü örnek almaya çalışıyorum ancak ne kadar başarılı olabildiğim aşikar bir durum.
rahmetli türkan saylan gibi eğitime destek verecek bilgi birikim ve maddi imkanlara sahip olmak isterdim.