kıtlık bilinci biraz yanlış anlaşılmış ne yazık ki. eldeki imkanların tükenebileceğini düşünmek, bunun için biriktirme ihtiyacı duymak gibi yaklaşımlardır. kıtlık bilinci ama aslında tercih edilen bir duygu değildir. çünkü düşündüğümüzü çekeriz istemeden. varlığa ve bolluğa inanırsak ihtiyaçlarımız karşılamanın yolları açılacaktır.
ihtiyaçlar sınırsız fakat kaynaklar sınırlıdır. sınırlı olan şeylerde bitmeye mahkumdur. bunun bilincinde olup ona göre davranmalı ve israftan kaçınmalıyız. yoksa gelecek nesil çok zor durumda kalacak.
dünyada hiç bir kaynak sonsuza kadar yetecek kadar çok değil ve biz hiç bitmeyecekmişçesine savurup duruyoruz herşeyi afrika da günlerce yemek yemeyen insanlar var kuru bir dilim ekmek için yapmayacakları şey yok fakat biz tabak tabak yemekleri çöplere atıyoruz. yada bir damla temiz su bulamıyorlar içmek için ne yazik ki belgesellerden takip edebiliyorum ben de çamurlu suları su diye içiyorlar onu da bulabilirlerse ne ala. biz ise açıyoruz sonuna kadar suyu saatlerce banyo da kalıyoruz. mesela büyük şehirlerde bu yok ama bizim buraların suyu temiz olduğundan musluktan içeriz suyu yazın soğuk su gelsin diye musluktan yarım saat açık bırakan insanlar tanıyorum. günah değil mi bu kadar israf ? geleceğimizi çocuklarımızı düşünmüyoruz bir yirmi sene sonra onlar da içecek su bulamayacak bir lokma kuru ekmeğe hasret kalacaklar. hepsi bizim kendi gözümüzü doyuramamızdan aç gözlüyüz yetinmeyi bilmiyoruz. sadece benle mi dünya kurtulacak diyoruz. sen yap sen üstüne düşeni yapta için rahat olsun. herkes bunu söylerse sonumuz ne olacak.