insanların düşünceleri zamanla kaybolmaz ama değişir . yani biz insanlar bundan seneler önce bir konu ile alakalı hüküm verirken belki daha ön yargılı yaklaşıyordur veya daha farklı bakış açıları ile değerlendiriyoruk. ancak zaman geçtikçe insanın düşünceleri değişiyor. eskisi gibi bakmıyor. insan kendini geliştiriyor dha farklı düşünmeye çalışıyor. belkide kaybolan eski düşüncelerimidir.
zamanla her denilene inanmamaya başlarız, söylenenleri daha az ciddiye alırız. hayatın anlatıldığı kadar toz pembe değilde daha acımasız ve zor olduğunu anlarız. birgün düştüğümüzde kimsemizin olmayacağını, o olanların bike bize sırt çevireceğini anlarız. insanların güzümüze gülerken aslında arkamızda kötü konuştuklarını anlarız, sevgi saygı olmadan ilişkikerin yürümeyeceğini anlarız, sadece parayla mutluluk olmayacağını kavrarız, insanları kazanmanın zor olduğunu ama kaybetmenin ise çok kolay olduğunu anlarız, sevmeden sevilmeyeceğimizi anlarız, hayatta herşeyin karşılıklı olduğunu anlarız, bazen anne ve babamızın da kötülüğümüzü isteyebileceğini anlarız, insanların çıkarları uğruna çok şey yapabileceğini anlarız, her insana güven olmayacağını anlarız, ne ekersek onu biçeceğimizi anlarız, kötü kalplilerin asla iyi olmayacağını hep kötü kalacağını, iyilerin ise hep iyi olacağını anlarız.
hayır kaybolmaz insanın hiç bir duygusu kaybolmaz kimisi o duygusunu bastırır ama asla kaybolmaz bir insan 7 ‘sinde ne ise 70 ‘inde de odur der büyüklerimiz bende katılıyorum bu söze
insanların hiçbir özelliği kaybolmaz, kaybolmuş gibi olur ama bir olay anında bir anda o özellik ortaya çıkar.
hayal kurmaktan vazgeçerler
genellikle kucukken boş konuşma çocukluk işte ondan vazgeceler
umudunu yavaş yavaş kaybetme herhangi bir şeyde gibi daha çok şey var
akılları zamanla kaybolur yanlış anlamayın akıl geliştikçe o çocukluk halleri agır başlılıga gider
insanın zamanla kaybolan güzelliğidir. çünkü güzellik kalıcı birşey değildir. aklıma gelen bu
insanlar zamanla hayal kurmaktan vazgeçerler ve hayatı gerçekleriyle yaşamaya başlarlar