hayata gelişimin nedeni ilk başta allah’a benim canımı alana kadar kulluk görevlerimi yapmak ama ne kadarını yapıyoruz ne kadarını es geçiyoruz, oradı biraz sıkıntı. çünkü insanlar allah’a kulluk etmek için gelir, sonraları büyük usta neşat ertaş’ın dediği gibi yalan dünya’nın rengine kapılıp gidiyoruz. doğduğumuzdan itibaren bebek hayata tutunmak, yaşamaktır, biraz büyünce bir sonraki seviye olan eğitimi tamamlamak için kendimizi geliştirtiririz, eğitim hayatımız başlayınca ilk zamanlar sadece bir şeyler öğrenmek sınıfı geçmektir, 6-7-8. sınıfa geldiğimiz de sadece liseye geçebilmek için sınav üstüne sınava girerek, kendi bilgilerimiz aktarıp, liseye geçmektir. liseye geçince 1-2 sene sadece dersleri başarı şekilde verip, sınıfı geçmektir. 3. sınıf ve 4. sınıfta eğitim hayatımızın devam etmesi için üniversite ye girmek için sırf sınava çalışırız. üniversite ye girdiğimizde ilk sene biraz lay lay geçer, yeni bir ortam olunca çevreyi, insanları tanımaya geçer. bir sonraki seneler kendimizi gelişmeye, okuduğumuz bölümle bilgi kapmaya başlarız. bu sırada yine üniversite de öğrendiğimiz şeyleri kanıtlamak ve dersleri geçerek sınıf atlamaya bakarız. üniversite den mezun olunca artık hayatının ta kendisiyle içinde buluruz, onca sene hayatı toz pembe gördüm hayat, gerçrk yüzünü göstermeye başlar. bazıları hemen iş bulur, bazıları zaman geçtikten sonra iş bulur. bazıları hemen evlenir, evline çocuklarına bakar, bazıları ise biraz çalışayım öyle evleneyim der. bu evre bitince işini eline alınca millet artık evlenir ve artık kendisi için hayatı yaşamaz artık eşi ve çocukları için yaşamaya bakar. bu hayatın rengine kapılıp asıl gelme amacımızı unuturuz.
hayata gelişimin nedeni annem ve babam :) anlatmayayım isterseniz. babam annem ile evlenmeden çok seneler evvel ki bu yıllar 1950 li yıllar.. her zaman iki kızım olsun isimlerini handan nurdan koyayım diye hayal edermiş..bu arada adım da nurdan. o yıllarda hoş şimdilerde de var.. erkek çocuk istemenin farz neredeyse olduğu zamanlarda babama annemin ailesi de tuhaf bakmış.. ama evlendiklerinde ilk ablam olmuş..babam mutlu handan konulmuş adı.. bir yıl sonra ben olmuşum..tabii o yıllarda ultrasyon olmadığından rahmetli annem hep anlatırdı.. babam kızım olacak derken, annemde hep beni erkek çocuk olarak hayal edip beklemiş..hakan koyacakmış adımı da..ama bir mayıs ayının gece yarısı annem beni dünyaya getirmiş. maide ebem yapmış doğumu.. babam ebeye bir bilezik parası vermiş.ebe şaşkın ikinci çocuğu kız olup bu kadar sevineni ben tek sizde gördüm demiş. ve ben dünyaya gelmişim.. nurdan konulmuş adım.. dünyaya gelişim bu'dur. babamın hayalleri hayata geliş nedenimdir.
hic bir nedeni yoktur aslinda :)) buna insan kendi hedeflerini belirleyerek cevaplayabilir bence :)
benim hedeflerim arasinda basarili bir is adami olmak var mesela..
bizi yaratana sormak lazım bu soruyu neticede biz isteyerek gelmedik dünyaya.