18.yüzyılda çok sayıda şair yetişmesine rağmen, aşık tarzını bir önceki ve bir sonraki asırlarda yetişen sanatkarlar kadar güçlü bir şekilde sürdüren temsilciler yoktur.. 17. yüzyılda başlayan klasik edebiyata özenme hareketi, 18. yüzyılda daha ileri bir düzeye ulaşmıştır. şairler kendi tarzlarından da uzaklaşmış, divan edebiyatındaki gibi süslü dile halkın anlmayacağı dile yöneldiler.
yani aşıklar, kendi tarzlarının dışına çıktıkları için asıl alanlarını boş bıraktılar, ve etkisi altında kaldıkları veya özendikleri klasik şiirde de yeterince başarılı olamamışlardır. bu yüzyılda aşık sayısındaki fazlalığa rağmen güçlü temsilci yetişmemesinin önemli nedenlerinden biri olarak bunu söyleyebiliriz. gevheri, abdi, agahi
aşık ahmet, aşık ali, aşık bağdadi, aşık nigari, kabasakal mehmed dönemin sanatçılarıdır.
on sekizinci yüzyıl halk edebiyatı temsilcisi gevheri'dir.