sevmediğim bir insanla hayatımda çok az sayıda aynı ortamda bulundum, o da benden sonra bulunduğumuz ortama o kişinin girmesiyle oldu. zaten gitmeden arıyorum arkadaşlarımı, yanınızda kimler var nereye gideceğiz napacaz diye soruyorum ve ona göre hareket ediyorum.sevmediğim bir insanla niye aynı ortamda bulunayım ki, vaktimi çöpe atmış gibi olmaktan başka bişey yapmamış olurum. hiç kimse sevmediği insanla aynı yerde bulunmak istemez, bulunan kişileri de samimi bulmuyorum.
mecbur kalmadıkça aynu ortam olmak istemem. çünkü o insanı gördükçe sinir olurum. normal zamanda hiçbir şekilde aynı ortamda olmam.
mecburen o insanlarla aynı ortamda bulunmak zorunda olduğumuz zamanlar oluyor. ama tabi normal bir zamanda asla yüzlerini görmek istemem.
mecbursam bulunurum. yapacak bir şey yok. eğer çok sinir olduğum bir kimse ise o da benim varligimdan rahatsız oluyorsa, onu sinir etmek için de bulunurum.
ben sevmediğim bir insanla asla aynı ortamda bile olmam benim de böyle bir uyum vardır. sevmediğim insanla konuşmam bile mesela örnek vereyim. ben kaynanamı hiç sevmem ve konuşmuyorum da yanına da gitmiyorum. mesela bayramda bile seyran'da bile gitmem ben onun yanına sevmiyorum sonuçta bu huyumu da çok seviyorum en azından diğerleri gibi yalakalık yapmıyorum. sevmediğim insanın yanına gitmiyorum yüzüne gülüp de arkasından da konuşmuyorum. onun için bunu gerçekten de çok seviyorum kişilik meselesi.