kelimelerin sonundaki ses benzerligine kafiye denir.
korkma sonmez bu safaklarda yuzen al sancak
sonmeden yurdumun ustunde tuten en son ocak
o benim milletimin yildizidir parlayacak
obenimdir o benim milletimindir ancak
kelimelerin ek dışındaki yani kökündeki uyumlarina kafiye denir. eklerdeki uyuma ise redif denir
... seninle
... benimle
burda kelimelerin kökleri sen ve ben. 'e' ve 'n' harfleri aynı, bu yüzden iki harf benzerliğinden dolayi tam kafiyedir. 1 tane olsa yarım kafiye, 2den fazla olsaydı da zengin kafiye olacaktı. bunun dışındakiler yani kökten sonraki ekler ise redif olarak adlandırılır.
kelimelerin birbirleriyle uyumuna kafiye denir .