bu sözü bizi cidden çok sevdiğini kanıtlayan biri söylerse tabiki inanırım ancak pek samimi olmadığım biri söylerse inanmam örneğin ailemden biri söylerse bu sözü tereddütsüz inanırım ancak aile dışından biri söylerse inanmayabilirim .
yani bu sözü bence insan içten söylüyorsa samimiyetle söylüyor. tabi söyleş biçimi önemli. konuşma şekline göre de samimi olup olmadığını anlarsın. ama insan içten kalbe dokunarak söylüyorsa bu insanın samimisine inanmalı. benim sevdiğim kadın seni seviyorum sözünü bana çok güzel duygularla söylüyor.
yani bu cümleyi sana söyleyen kişiye göre değişir. şimdi şöyle bir bakarsın söyleyen kişiye söylerken ki hal ve hareketlerine, bakışlarına öylelikle karar verirsin bu cümleyi söylerken samimi olup olmadığına. zaten insanı bir sözü söylerken en çok bakışları ele verir.
aile dışında kalan bireylerin bu cümleyi içten gelerek söylediklerine kesinlikle inanmıyorum. çıkar dönemindeyiz ne de olsa. arkadaşlıklar, dostluklar, kardeşlikler vs. çoğu çıkar üzerine kuruluyor artık. ne yazık ki durum böyle.
söyleniş şekline bağlı olarak kimin söylediğine bağlı. eğer söyleyen kişi anneniz ise samimiyet kokusu ta buralara kadar geliyor. ancak sevgilisi ise bu durumda yorum yapmak için ilişki hakkında bilgi sahibi olmak gerekir. sevgili söylerken içinizde ufacık bir şüphe bile varsa şüphenizde haklısınız demektir.