yani insanlar dediğimiz zaman her insanı aynı kefeye koymamak olması gerekir. çünkü bu durum insandan insana değişiyor bazı insanların ortada az bir sorun var iken bile vahşi olup etrafı da dağıtabilir ve herkesin kalbini kırabiliyor ama bazı insanların da öyle zorluk çekiyorlar öyle acı çekiyorlar yine seslerini çıkarmaya bile çekiniyorlar. çünkü bazı insanların çok merhametli olup ve bazı insanların da içinde kalbinde bir hayvan kadar merhamet olmadığı için insanlar hayvanlardan daha çok vahşi olabiliyorlar tabii ki vahşi olmanın da birçok nedeni vardır yani kimse durup dururken vahşilik yapmaz bazen insanları derdinden bunalıp ve bir çıkarıyol bulmadığından kendini rahatlatmak için etrafa saldırıyorlar vahşice ya da kendilerini düşündükleri için sadece her şey kendileri olsun ve her söz onların olsun her güzel şey onların olsun bunları bulamayınca da insanoğludur elde olup ondan olmayan şeyleri kıskanıp vahşi davranıyorlar.
hayvanlar biz insanlardan daha merhametli ve daha sevgi dolular. o yüzden
insanlar besin piramidinin en üst seviyesinde bulunmasından dolayı doğayı kendilerinin bir malı olarak gördüğü için bu durumdalar. insanlar işlerine yaradığı karlarını sağladıkları sürece herşeyi göze alabilen aciz canlılardır. gözlerini para hırsı bürümüş olan insanlar gördükleri her şeyi değerlendirme çabasına girerek sadece birazcık daha daha fazla para alabilmek için hiç düşünmeden etrafında işine yaradığı canlı, cansız varlıklara zarar veriyor. bu yüzdende insanlar bir köpekbalığından veya bir aslandan daha tehlikelidir.
yer yüzünde yaratılmış en özel canlılar biziz; konuşabiliyoruz, yürüyebiliyoruz, oturabiliyoruz herşeyi istediğimiz gibi yapabiliyoruz buda bizi nankörlüge itiyor işte. bir birimizi yemek dışında, daha fazla kazanmak, hırs, azim kavramları dışında gözünü para ile bürümüş olan biz insanlar daha ne kadar vahşileşiriz bilmiyoruz bilmicez de.