paris'in ünlü demir kulesidir. ismini, inşa eden mühendis alexandre gustave eiffel'den almaktaymış. paris’in sembolü olan eyfel kulesi, 1887 ile 1889 yılları arasında fransız devrimi’nin yüzüncü yıl kutlamaları anısına dünya fuarı için yapılmış.
emile naugier, maurice koechlin ve stephen sauvestre kulenin yapımında katkısı olan mimarlarmış. 31 mart 1889 tarihinde törenle açılışı yapılmış eyfel kulesinin. 6 mayısta da faaliyete geçmiştir. 300 işçinin bir araya getirdiği 18,038 parça demirden oluşturulan kule, koechlin’in yaptığı dizaynla iki buçuk milyon perçinle birleştirilmiş. çalışmalar sırasında alınan güvenlik önlemlerine rağmen yapımı sırasında bir kişi yaşamını yitirmiştir. 24 metre yüksekliğindeki televizyon anteni ile birlikte kulenin yüksekliği 324 metredir.
paslanmasını önlemek amacıyla kule her yedi yılda bir boyanıyormuş. 50-60 ton boyanın kullanılıyormuş bir boyama sırasında. eyfel kulesini boyama sırasında kulenin tek renk görülebilmesi için aşağıdan tepeye doğru koyulaşan üç ayrı tonda boya kullanılmaktaymış.
yapımına başlandığında paris halkı tarafından göz zevkini bozduğu gerekçesiyle direnişle karşılaşan yapı, günümüzde değerli mimari eserlerden birisi olarak kabul edilmektedir. her seferinde eyfel kulesinden nefret ettiğini söyleyen yazar guy de maupassant, neden öğle yemeklerini kuledeki restoranda yediği sorulduğunda “çünkü burası paris’te kulenin görünmediği tek yer” cevabını vermiştir.
eyfel kulesi 1887 ile 1889 yılları arasında gustave eiffel'in firması tarafından, fransız devrimi'nin 100. yıl kutlamaları çerçevesinde inşa edilmiştir. aslında kulenin mimarı gustave eiffel değil, isviçreli maurice koechlin 'in siparişi üzerine tasarlayan stephen sauvestre'dir. meslektaşı emile nouguier ile beraber ilk tasarımları yapmıştır. kulenin, 7.739.401 frank 31 sent tutan inşaat masrafları, gustave eiffel'in tahminlerinin 1 milyon frank üstündedir. 1889 yılındaki açılış tarihden önceki 5 ayda 1,9 milyon kişi ziyaret edince, yıl sonuna kadar toplam masrafın 3/4'ü çıkartılmıştır. böylelikle eyfel kulesi, daha başından, kazanç sağlayan bir şirket görünümüne bürünmüştü. 3.000 işçi 26 ay boyunca 18.038 adet demir parçayı 2,5 milyon perçinle bir araya getirdi. hiç ölüm vakası yaşanmamış olması, o günün şartlarında şaşırtıcı bir durumdur.