çoban çeşmesi şiirinde anlatılmak istenen anadolu'nun kendi yazgısına ve kendi kaderine bırakıldığıdır. çpban çeşmesi şiirinin konusu aşktır. fakat günümüz manasıyla bilinen aşk değil de başka anlamda aşktır. burada hakiki aşktan bahsediliyor. hakiki aşkın istenmediği dile geririlmedipinden yakınılıyor. şirin başlığı ile tema arasında sıkı bir ilişki vardır. çoban çeşmesi, genellikle dağda, yerleşim yerlerinden uzakta bulunur. şair, çeşmenin yalnızlığı ile aşk arasında bir bağlantı kurmuştur, artık aşkın dilinden anlayan kimse kalmamış demwk istiyor. ve yanık yüreklere, aşk acısı çekenlere seslenir: "ey suyun sesinden anlayan bağlar, ne söyler şu dağa çoban çeşmesi." buradan da anlaşılacağı gibi şair, hakiki aşkın sesini duyan kalmadığı için feryat ediyor. oysa ki bu aşk ile ferhat dağları delmişti. bu aşk gerçek aşktı ama şuan aşkın zerresi yok ortada diyor. bu yüzden aşkı artık basitleştirdiler diyor şair bizlere. aşık olanlar, çeşmeden kana kana içmeye başladı. çünkü onu arayan çok insan vardı, gerçwk aşkı arayan çoktu. sayısız yanık yolcunun gönlüne ferahlatıcı suyunu serpti çoban çeşmesi. aslı, kesret yollarında, yolunu kaybedince, ona hak yolunu gösteren oydu. kerem sazın tellerine dokununca onu aslı'ya haber veren yine oydu. hangi gözden yaş akıyorsa sebebi bu aşktı. yıllarca kurumadan aktı durdu. şimdi leyla gelin oldu, mecnun ise mezara girdi. taliplisi kalmadı bu aşkın. bir susuz yolcu artık yok. bu garip aşk, yanık bir gönül bulmanın ümidiyle ilden ile, dilden dile gezmekte. kalmadı eski sevdalar, gözler ağlamayı unuttu. sanki yalanmış yaşanmış aşklar. şu hale bak ki boşu boşuna akar aşk çeşmesi. şimdilerde aşkın gerçeklipinden hakikatinden eser kalmadığından yakınıyor şair.sade bir dille yazılmış açık bir şiirdir. her insan okuyunca aşkı aradığını anlayabilir, çoban çeşmesi kişileştirilme yapılan bir şeydir.