felsefenin ilk ortaya çıktığı dönemlerde insanlar ilgilerini bilginin öznesine değil nesnesine yoğunlaştırmışlardır. bu da demektir ki felsefenin ilk dönemlerinde insanlar bilen özne ile değilde bilginin konusu olan nesne ile ilgilenmişlerdir.sonuç olarak bilgi konusunun ,felsefi düşüncenin gündemine gelmesi, sofistler ve sokrates ve onu takip eden platon ve aristoteles gibi büyük filozofların döneminde olmuştur.
bilginin ne olduğunu, kaynağını, değerini, sınırlarını irdeleyen felsefe bölümüdür.
bilginin değerleriyle ilgili sorular şunlardır;
bilgi nedir? hakikat nedir? genel geçer doğru bilgi var mıdır? bilgimiz objeleri doğru olarak yansıtır mı? bilginiz kesin midir?
bilginin kaynağıyla ilgili sorular şunlardır;
bilginin kaynağı nedir? bilgi aklın mı yoksa deneyin mi ürünüdür? bilgi nasıl meydana gelmektedir?
kavramları:
gerçeklik: somut olan, bilinçten bağımsız olarak var olan, dış (nesnel) dünyada bulunandır. gerçeklik varlığın bir özelliğidir. var oluş tarzıdır. örneğin; deniz, kar, masa, havanın sıcaklığı güneş bir gerçektir.
doğruluk: bilginin bir özelliğidir. bilginin, bilgisi edinilen şeyle tam uygunluğunu dile getirir. o halde doğruluk, zihhinle, zihnin ürettiği bir şeyle yani "önerme" ile ilgilidir. gerçeğe uygun olan bilgiler doğrudur, uygun olmayanlar ise yanlıştır.
anlamlılık: önermenin söz dizim kurallarına uygun olmasıdır. söz dizim kurallarına uygun olmayan bir önerme anlamsızdır. anlamsız bir önermenin ise doğruluk değeri yoktur.
temellendirme: ileri sürülen bir görüş, sav ya da bir soru için dayanak, gerekçe, belge, temel bulma işidir. örneğin, "doğru bilginin ölçütü nedir?" sorusu cevaplandırılırken, cevabın birtakım gerekçelerle desteklenmesi, anlaşılır ve tutarlı duruma getirilmesi gerekir. konuya bu açıdan bakıldığında bir felsefi tartışma aslında bir temellendirme çabasıdır.