çocukluğumda yaramaz bir çocuk değildim. çok da uslu olduğum söylenemez. şımarık diyebilirim şımarıktım.
ben çok yaramaz ve hareketli çocuktum. başıma gelmeyen kalmamıştı.
misal sokakta oynarken düşmüştüm ve kaşımın üzerinde halen izi vardır, tel batmıştı ve kafam sarılı vaziyetteyken ben o zamanlar demirden elektrik direkleri vardı, onun tepesine çıkmışım.
annem de direğin karşısındaki evde gezmekte.. annemin cama arkası dönük, kadınlar ya şu çocuğa bakın hem kafası sarılı hem direğin tepesinde diyorlar. annem de uyanıyor bir bakıyor benim. :)
öyle yaramazdım. daha çok anlatılacak var da. komşumuzun kızının ki ilk okul arkadaşım kafasına balta ile vurmuşum ama odun kesiyorum aklımca o da altına gelmiş ben havaya kaldırınca.
bir şey olmamıştı şükür ki.
uslu sessiz bir çocuktum fakat biraz küfürbazdım.bu yüzden çok dayak yedim babandan.genelde mahalle lideri olur gariban çocukları dovenleri döverdim.bir tür robin hood gibi yani.
ben çok fırlama bir çocuktum. yani çok yaramazdın annemle ,babamın dediğine göre hatta daha okula bile giderken ben devamlı disipline giderdim. annemle babami hep müdür okula çağırırdı. 3 kere falan okuldan atıldım ondan sonra komşulardan falan şikayet gelirdi. bu nasıl bir kız siz nasıl bir evlat yetiştiriyorsunuz diye ama halbuki ben usluydum :-p da onlara göre yaramazdım yani çok şikayetçim vardı, herkes benden şikayetçiydi severim de çoktu şikayet edenim de çoktu. bence bu her çocuk öyle sadece ben öyle değilimdir.