kalp ile beynin bileşkesi ile yaşamak şudur, insan çoğu zaman mantığı ile kalbi arasında kalır. aklımın almadığı konularda duyguları bazen ağır basar ve o şekilde hareket eder. bazen de kalbi ne kadar istese de yaptığı işin çok mantıksız olduğuna karar verir ve mantığını sesini dinleyerek hareket eder. biz insanların hayatı her zaman haklı ve duyguları arasında gidip gelmekle geçer. neredeyse hiçbir zaman kalbimiz ve mantığınız bir olaya aynı kararları vermez. bu durumda da hayatımız boyunca sürekli olarak bir ikilem içerisinde oluruz. bazen mantığımız bizi yanıltır bazense kalbimiz. hangisini dinleyeceğimiz konusunda çoğu zaman kararsız kalırız. beynimizi dinleyip mantıklı hareketler yapmaya çalıştığımız zamanda duygularımız yıpranır ve üzüntü içerisine düşebiliriz. kalbimizle hareket etmediğimiz her an ileride içimizde bir ukte olarak kalır ve sürekli acaba kalbimi dinleseydim ne olurdu doğru bir şey yapmış olur muydum diye düşünüp dururuz. o yüzden de hayatımız tam anlamıyla hem kalbimiz ve duygularımızla hem de beynimiz ve mantığımızla almış olduğumuz kararların bütünü ve bileşkesidir.
kalp ve beyin ilişkisi çok mükemmel bir yapıdır. ama bazen çatışmaya düşebilmektedir. kalbin evet dediğine beyin hayır diyebiliyor. kalp duygusal olurken, beyin olaylara mantıksal açıdan bakıyor. hayatta da birçok şey böyle değil midir? gelişen olaylar neticesinde kalp duygusal açıdan olaylara bakarken, beyinde mantıksal çerçeveden bakmaktadır.