evet oldu babam yanımda kollarında öldü çaresizce gidişini izledim bağısamda aglsmda hiç bisy yapmadım çok kötü bi duygu allahm kimse göstermesn
çaresiz olduğum zamanlar oldu ama en yakınını birkaç ay önce yaşadım. hamileydim, yolda yürürken düştüm. eşimi aradım ama telefona çıkmadı. köydeydi hiç kimse tenezzül edip cevap vermedi. hastaneye tek başıma gittim. yatış verdiler. bebek ölebilirdi. sonra bekledim defalarca eşimi aradım sonra ulaştım tamam gelecem dedi. ben bir damla su içmeye muhtaç kaldım. bir odada yapayalnızdım en son kalktım. ben çıkmak istiyorum dedim. herkes senin kimsen yok mu? eşin nerde deyince gözyaşlarımı tutamadım. çünkü eşim gelene kadar ben tek başıma her şeyi halletmiştim. geldiğinde ise ben eve varmıştım. o anki çaresizliği allah kimseye vermesin.
oldu hayatim da hic bu kadar caresiz kalmamistim hatta.ölüme çare yok malesef dua etmekten başka çarem olmadiği çok zor bir dönemden geçirmiştim.ölüm de hayatın bir parcası tabi ki ama cok zor bir süreç bu durumu yaşayan herkese allah sabır versin.
hayatta kendimi çaresiz hissettiğim çok anlar oldu. ancak insan her şeyin çaresini buluyor. sadece ölüm denilen şeye çare yok. elimizin ,kolumuzun, bağlandığı hiçbir şey yapamadığınız çözüm yolu bulamadığınız zamanlar oluyor. ben kendimi en çok anneanneme pankreas kanseri teşhisi konulduğunda çaresiz hissetmiştim. doktorlar sadece altı ay en fazla 1 sene yaşayabileceğini söylüyorlardı. bu haberi duyduktan sonra hiçbir şey yapamıyorsunuz zaten. insan ne yaparsa yapsın çaresizce bu kötü sonu bekliyor. o kadar tedavi, o kadar acı
ve yıpranma sürece hiçbiri çare olmadı. 6 ay dolduğunda anneannemi kaybettik. elimizden hiçbir şey gelmiyor gözümüzün önünde eriyip gittiğini görüyoruz. bundan daha çaresizce bir durum yaşamadım bugüne kadar. dert sandığımız birçok şey gelip geçiyor aslında allah dermansız dert vermesin sadece. bir tek buna çare yok ve insanın elinden hiç bir şey gelmiyor. sağlığınızdan daha önemli hiçbir şey yok şu hayatta. o yüzden küçük şeyleri kafaya dert etmemek lazım.
hayatımda çaresiz olduğumu bir kere hissettim o da hamileydim son ayımdi çalışıyordum telefonum çaldı kocan kaza geçirdi ama korkma kolh kırıldı sadece dediler öyle olunca benimde işlerim vardı hallettim yarım saat sonra gittim hastaneye arkadaşlar aldı iş yerinden . eşimi görmeye girdim zaten götürmeye hazırlanıyorlarmis hayatımın şokunuu yyaşadım kendi kocami 10 yıllık sevgilimi tanıyamadım desem yeridir hiçbir şey diyemedim o an aglayamadim bile donup kaldım sadece . daha sonra yoğun bakıma aldılar 2 gün bekledim beyninde kanama varmış ama o çaresizlik inanılmaz bir duygu yaşamayan bilemez gerçekten allaha şükür düzeldi ama allah kimseye yasatmasin öyle bir durumu.