aynı şekilde kör bir insanla hava durumunun ilişkisi ve kör bir insan da güneşle yetişen bitkileri nimetleri kullanıyor gibi.
yani bizler de hiç görmemiş olsak o'nun bizlere sunduğu nimetleri kullanıyor, ancak onlarla yaşayabiliyoruz. o'nun varlığının delili, bize sunduğu nimetler ve var olan her şeydir.
kendi varlığının ispatı, ortaya koyduğu nimet ve var olan bütün varlıklar delilleriyle sabittir.
ve aslında bu "ist" le "sız" la"suz" la reddedilemeyecek bir olgudur.
inanmak çok basit ve kolay, bütün bu varlığı ve dahi dinleri peygamberleri tek başına aciz, bir tek
suya bile muhtaç bir bedenle karşısına almak ve bir de bu gücü kendinde görmek ne büyük bir çaresizlik ve aslında "akıl" dan yoksunluktur.
şunu diyorduk. allah olmasaydı hiç konuşulmazdı, çünkü konu olmazdı.
daha çok uzun yazılır da işte soyut somut kavramları böyle bir şey.
kısacası "soyut, beş duyu organımızla algılayamadığımız *bütün gerçekler* dir."
bizler gözle göremeyiz fakat gerçektirler ve vardırlar.
ateş vardır. varlığını gözle görürüz. "ateş sıcaktır" dememiz için ise ya elimizle, varlık bedenimizin bir organıyla dokunmamız kısacası belki yanmamız ya da yaklaşıp da sıcaklığı hissetmemiz [ burada yine fiziksek de olsa his -yani vücutta o sıcaklığı duymak fiziki somut fakat sıcaklığın görülmemesi soyut- devreye giriyor ] fakat biz ne görmesek, ne de hissetmesek bile ateş vardır.
burada ateşi göremeden de ateşin olduğunu bilmemiz olgusu soyut, ateşin kendisi ise soyuttur. tıpkı ateşin yanındaki ama [ kör ] bir insanla ateşin ilişkisi, allah ile kullarının ilişkisiyle aynı olması gibi.
buradan çıkan sonuçla kör yani ama bir insandan örnek verirsek,
kör bir insanın ateşle ilk tanışmasını düşünelim. ya ona birileri tarafından söylenecek, o da inanacak kabul edecek, sonraki hayatında artık tanışmış olarak belki kullanarak yaşayacak ya da [ ateşle ilk karşılaşmasında kendi deneyimleyip yanmadan ] ya da "ateş" diye bir olgunun "var" olduğunu anlamsı için yanması gerekecek.
bie de şöyle düşünü
işte ateş bize varlığını ispatlıyor bir şekilde ve
"var olduğu için de bir *adı* var ve biliniyor."
bir de şunu düşünün ateş bulunmadan önce de aslında "vardı".
dinin ne olduğu bellidir.
fakat inanmayan [ adı üzerinde ateist demek için, tanrısız demek için "tanrı" kelimesinin geçmesi gerekiyor, demek "tanrı" var ama o tanımıyor, onda eksik } veya "dinsiz" öyle mi. dinsiz, "din"den türetilmek zorunda. yani "var olan" bir şeyin eksikliği halinde sız, siz, suz, süz gibi takılar geliyor.
olmasaydı böyle bir neden olmaz ve konuşulmazdı. dinler ve bunca peygamberler olmazdı, böyle bir şey hiç bilinmez, böyle bir konu [ varlık, yokluk tartışması ya da allah tanrı kavramı } hiç konuşulmazdı.
bir şeye ihtiyaç varsa ya da ihtiyaç hissediliyorsa o şey vardır. ateistler dahi o'nun yokluğunu konuşmaya ihtiyaç hissediyorlar. sizin ihtiyaç duyduğunuz şey olmak zorunda. ancak o an sizde bulunmayabilir. sizde eksiktir ve ihtiyaç hissediyorsunuzdur çünkü vardır.
işte ateist olduklarını söyleyenler ya da ateistler de bunu hep bir şeylerin "eksikliği" içinde ve hep bir şeylerin arayışında ve inananlarla karşılaştıkları zaman allah'ın olmadığını ispata çalışmaya ihtiyaç duyarlar, çünkü bunu ispatlamak zorundalar. oysa inananlar için durum böyle değildir onlar sadece inanırlar [ inancın ne olduğunu daha önce açıklamıştık ].
din, dindar, dinsizlik, dinsiz kelimelerine iyi dikkat ediniz. hepsi "din" denen "olgu" nun üzerine kurulmuşlardır .bu kelimeler birer "olgu""durlar, birer "olgu"yu ifade ederler. din ihtiyaç ise bundan doğdu ise "ihtiyaç"ın da ne olduğunu anlattık. öyle ise buradan çıkan yine bir yaratıcıya [ şu şekilde veya bu şekilde bir yaratıcının olduğuna ya da bir şeylere inanma "ihtiyacı" } yani "din" denen "olgu" vardır.
şöyle dersek ruh ve madde, biri soyut ruh, biri somut madde. insan bu ikisinin bir araya gelmesinden oluşmuş bir varlık yani. biri olmadan diğeri olamıyor en azından bu dünyada böyle ve bu dünyadan bahsediyoruz zaten. yani ruh olmazsa beden bir işe yaramaz, olmaz daha doğrusu, çünkü biz ona ölüm diyoruz ceset çürüyüp gidiyor. aslında o dahi dönüşüp başkalaşıyor, hiç bir şey yok olmuyor da o başka bir konu diyelim.
ruh yok oluyor mu, hayır çünkü o soyut ama vardır. bir şeyin "soyut" olması onun yokluğunu göstermez, sadece bizler beş duyu organımızla algılayamıyoruz demek anlamına geliyor.
örneğin inanç soyuttur yani inancın kendisi, ama bizim inandıklarımız gerçektir.
inanç, o an gözümüzle göremediğimiz için aklımız ve [ bu arada akıl, vicdan, merhamet, istemek duygusu vs. duygularımız hep soyut tarafımızdır ama vardır.] vicdanımızla yani biz ona kalp diyoruz, kalbimizle iç rahatlığıyla tasdik ettiğimiz bir olgu [ olgu kelimesi burada çok önemli çünkü yok olan bir şeye yani olmayan bir şeye olgu denemez ]
buna göre [ zaten bütün tartışmalar o'na varıyor ] bu da o'nun yani allah'ın varlığının delilidir.
ne hakkında konuşursanız konuşun sonunda o'na varır. çünkü her şeyi o yaratmıştır. bunu allah "kalpler ancak allah'ı anmakla sükun bulur" diye ne güzel özetlemiştir.
allah vardır.
öyle olduğu halde yine gitmedi yazım buraya yazmak istiyorum bu nasıl şey ve bir arama çubuğu vs gibi bir şey olmadığı için aynı sayfayı zor buluyorum. ama inatla devam ediyorum.
soyut elle tutulup gözle görülmeyen anlamlı olgulardır.
örnek, akıldan geçen düşünceler, düşüncenin kendisi soyuttur zaten. örnekler çoğaltılabilir. hayaller, hissedilen duygular, hafızadaki hatıralar ve hafızadaki her şey [ sadece hafızadaki halleriyle ve hafızada olduğu sürece ], ruh denilen olgunun kendisi, insan psikolojisi, bir şeyi onun varlığını göstererek değil betimleyerek, tasvir ederek anlatma, tarif etme şimdi aklıma gelenler. örnekler çoktur aslında. genelde insan düşüncelerden ibaret olduğu için soyut tarafı somut tarafını yönetir. insanda soyut olmasa somut da işe yaramaz, işlemez.
not uzun yazdığım yazılarımın hepsi kaybolduğu için yazıyı parça parça göndermek istiyorum. anlamak üzere okumak isteyenler alttan başlayıp birleştirerek okuyabilirler.
soyut anlam elle tutulmayan, gözle görülmeyen, duyularla algılanmayan şeylerdir.