varlığımı rabbimden başka kimseye armağan etmeyi düşünmem. fakat bir fedakarlık yapılacaksa biz zaten kadın olarak ömrümüzün en güzel yıllarını önce eşimize sonra çocuklarımıza feda ediyoruz. bir doğum neler götürmüyor ki bir kadından. hele sonrasında o çocuk büyüyüp kendi ayakları üstünde durmaya başladıktan sonra ki kaygılı günleri saymazsak bile o güne gelene kadar çekilende az değil. sabaha kadar iki saatte bir uyanıp aylar yıllarca rahat uyku yüzü görmeden büyüyor çocuklar. zira oğlumun peşinde pert oluyorum hergün ama bundan hiç şikayetçi değilim çok mutluyum. zamanımı ve sağlığımı feda edebileceğim bir eşim bir de evladım var şu an. başka kimseye ödün vereceğimi sanmıyorum.
tabiki benim varligim eşim ve cocuklarima kalir baska kim alcakkı onlar benim yasama umudum tabiki onlarin gelecegi önemli benim icin hem cevremdekiler ıcın hemde onlara duzgun bir yasam ıcın onların olur ayrica tabiki kimsem yok dielim ama var olmasaydı benim içimde nükte kalan sokalarda binlerce evsiz insan var onlara bir konaklama tesisi yaptirip onlarin azda olsa bir kısmına yardım etmek vede ufakda olsa yardımım dokunsun isterim herzman.