analitik felsefe akımı,1900'lü yılların geleneksel düşünce sistemlerini eleştirerek kurulan ve felsefesini bu yönde geliştiren bir felsefe okuludur.
2.dünya savaşı'dan sonra ilgiltere'de ve abd ile bazı iskandinav ülkelerinde yaygınlaşan ve felsefenin asıl uğraş alanının dil ve dildeki kavramları çözümlemek olduğunu, bu yolla ise ''kafa karışıklığı'' yaratan geleneksel düşünmenin sorunlarını çözebileceğini savunan akımdır.
akımın kurucusu ve en büyük temsilcisi avusturyalı filozof ludwig wittgenstein'dir. 1945-1960 yılları arasında gelişen analitik feşsefe bir ölçüde ingiliz düşünürleri bertrand russel ve g.e. moore'un 1900'lerden başlayarak geliştirdikleri gerçekçilik ve çokçuluk düşüncesinden türemiş olan 1930'ların mantıksal olguculuğun devamıdır.
bu akım analitik felsefe dışında; analiz , oxford felsefesi ve cambridge analiz okulu gibi adlarla da anılmaktadır.
anlayış ise; hegel kökenli ''mutlak gerçeklik'' kavramı ve idealist sentezine karşı bir reaksiyonu temsil eder. idealist felsefede: gerçeğin görünüşlerden büsbütün bağımsız olduğu ve felsefenin de bu bağımsız alanla ilgilendiği kabul edilmekteydi. analitik felsefede ise felsefenin işlevinin duyularımızdan bağımsız olduğu varsayılan veya inanılan alanla ilgili spekülasyon yapmak değil, bilgi dediğimiz şeyin hangi anlamda bir bilgi olduğu lingüistik araştırmalarla analiz etmek ve felsefeden entelektüel kargaşa veya yanlış anlama gelen ve hatta yanlış sorular sorulan soruları ayıklamak olduğunu kabul edilmektedir.