bu insanlığın bir kanunu olmuş gibi birsey çünkü insan yaşadığı kişilerle normalde isi olunca arar sorar ama o kisi hayatında olmadığında onun eksikliğini hisseder.
çünkü insanın doğasında vardır birleyi kaybedip sonra değerini anlamak ne yazıkki böyleyiz bende çoğu zaman kaybettikten sonra değerini anladım ama ne fayda o zaman anlasan ne olur anlamasan ne olur gşden gitmiş biten bitmiştir işte hiç bi zaman akıllanmayız hep bunu yaparız ama ben zaman geçtikçe dikkat etmeye çalışıyorum çünkü bunu yaşamal kötü bişey ve aynı durumları tekrar tekrar deneyimlemek beni çok üzüyor buna elimden geldiğince engel olmaya çalışıyorum
aslında bu sadece insanla ilgili bir kavram değil. her şeyi düşünebilir ve genelleme yapabiliriz. insanoğlu doyumsuz biraz da elindekiyle yetinemeyen bir varlık. veya belki de çok çabuk sıkılan demek lazım, bilemiyorum. kış aylarında yazı özleriz deli gibi, yazın ise kışı. insan kavramı da bunun gibi. elinde olanın değerini seninleyken bilemezsin. ne zaman ki onu kaybedersin ondan sonra gözüne güzel gelmeye başlar. ne yaptığını bilmezsin çünkü. gizemlidir, ilgi çekicidir. biraz da hırslıysan eğer daha da tatlı gelir sana. sonra sana geldiğinde yine her şey eski haline döner. etkisi, sıradışı hali kalmamış sıradanlaşmıştır yine. bu sefer de başka arayışlara girilir. kaçan kovalanır mı demek lazım bilmiyorum ama maalesef bu işler genellikle böyle..
bu bir cok insanin yaptigi bir hatadir bence.
zamaninda bende yaptim.
sizin icin degerli olan insan surekli hayatiniz da oldugu icin belli bir yerden sonra,size normal siradan biri gibi gelebilir ve cok kolay bir sekilde kalbini kirabilirsiniz,ama ilerleyen zamanlarda bunun pismanligini da yasayabilme ihtimaliniz cok yuksek.
evet gercekten once degerini bilmeden sonra gayatta olmadan sonra degerini yeni anliyorlar benimde oyle oldu cunku benim.bir amcam vardi once degerini bilmiyordum.ve fazla konusmuyordum onunla ve ardan evini baska yere tasidi ve artik aradan 1 yil gecti ve amcamin arabasiyla teafik kazasi gecirdigini haberini duyduk ve ben ordan artik cok degerini anladim artik hayatta olan birisini deferi yok ama sonra olunce degerini anliyoruz cunku.
çünkü onunla yaşadığım bazı anılar vardı. bu anıları yanındayken düşünmüyorsun ama araya bir ayrılık girdimi o anıların fragmanı hafiften kafanda canlanıyor. sonrasında anıların gerçekleştiği yere gittiğinde fragman bitip filmin basliyor.
bu değer meselesi canlı veya cansız olsun fark etmiyor insan yaşarken veya elinde varken bunu birden harcaması veya sahip çıkması gerekirken bizim insanlarımız hep tek taraflı düşündüğü için hep kendi çıkarına menfaat yaptığı için karşı tarafı düşünmez ama o insanın ona belki hayır olmuştur belki de ona yardımcı olmuştur kendinden fazla onu düşünmüştür ama karşı taraftaki insan bunu belki biliyor belki de kendine oynuyor dur gün gelir gider veya kaybeder veya başkası alır o zaman pişmanlık duyar ama bu dünyada olmuşla ölmüşe çare yoktur hayattayken sen doğru yaparsan tabii ki her zaman kazanırsın mesela örnek veriyorum bir kazada eğer aynı yerde birçok kaza oluyorsa oraya kaza olmadan önce değil de kaza olduktan sonra yapmaya çalışırlar bu da bunun gibi bir şey önceden burayı yapsalar oraya değer verseler böyle şeyler olmaz zaten.
bir arkadaşın hep yanındadır seni koruyup. kokuyor bir gün onu kırdın bir daha yanına gelmese onu kaybedersin ama onu kaybedince onun değerini anlarsın arkadaşlarınızın değerini bilin.
bunu o kişiden uzaklaştığınız da siz veya o kişi gittiği zaman anlayabilirsiniz . aslında çok kıymetli olduğunu . fakat bazen iş işten geçer bazen hala şansınız olabilir . bu yüzden bence kıymet bilmek gerekir her anlamda . çünkü yaşadığımız şu hayat o kadar kısa ki yarınımızın garantisi yok . bence kıymet bilmeyi öğrenmek gerekir .
çünkü o kişi gittikten sonra asıl değeri anlamı ortaya çıkar ve bu sefer kaybettikten sonra anlıyoruz
çünkü yerini dolduramadığımız icin kaybedince anlıyoruz