bu konu hakkında düşüncelerime şöyle bir sözle başlamak istiyorum, "insan elde etmek ister, ettiğinde başkalaşır". bu durum aslında doğamız gereği var olan bir durumdur. insanlar anlık arzularının kurbanı olur ve aslında gösteriş ve güç gösterisi için muhtaçlık hissederler. kendilerinde olan eksiklikler tamamlandığında ise insanlar bunun olması gerektiği kanısına varır. bu durumda başta önem arz eden şu an ki an da önemini yitirmiş ve değerini kaybetmiştir. olay örgüsü kırıldığı zaman ise ona bağlanan diğer duygular ve eksiklerimizin yeniden açığa çıkması bizi muhtaç duruma düşürür ve kaybedilen değerin kat kat artarak fark edilmesine, önemini anlamaya iter.
çünkü biz insanlar elimizdekilerin değerini bilmeyiz ve elimizdekilere değer vermeyiz. ancak elimizdekilerin değerini kaybettiğimiz zaman anlarız ve bu zamanda iş işten geçmiş olur. halbuki elimizdekilerin değerini bilirsek ve ona gereken değeri gösterirsek en azından belki onu kaybetmek ile karşı karşıya kalmayız.
insanoğlu her zaman elinde olmayanı ister kişiyi kaybettiğin anda onun yaptığı her şey değere biner. eline aldığı boncuk bile bir anda gözünde büyüyüverir sanki onun aldığı boncuk bambaşka bir boncukmuş gibi.. işte biz buna değer yüklemesi diyoruz,aslında sen karşındaki insanın değer yüklemesi kadarsın gözünde.
çünkü insan oğlunun temelinde vardır elindeki nin değerini ancak ona zarar gelip veya elinden gittiğinde anlar yanındayken değeri hiç bir zaman olmaz bi insanın