bence insanın en güzel yıllara çocukluk yılları iğdır çünkü çocukken kimse senden bir şey istemezsin sorumluluğun yoktur.
insanoğlu ne kadar büyürse büyüsün ağzındaki et de o kadar fazla olur onunla beraber sanki omuzundaki yük de artar.
insan çocuk neden sadece bir derdi olur o da oyun oynamak arkadaşının olmaz temizsin safsın masumsun kimseye zarar vermeyecek şekilde esin ama büyüdükçe dünyanın pisliğini insanın ne kadar pis bir varlık olduğunu çıkarcı olduklarını nankör olduklarını görüyoruz. bu da senin olumsuz etkiliyor büyümesini yok ediyor kimseye güvenemiyorsun, kimseye bir şey diyemiyorsun ama çocukken dizim kanasa bile koşup anneni sunabiliyoruz büyüdüğü ; zaman için parçalansa bile kimseye sığdıramıyoruz 10'dan. bence çocukluk yılları insan gönlündeki en güzel yıllardır.
insanın en güzel yılları üniversite yıllarıdır bence.
her dönemin güzellikleri farklıdır ama hep çocuk kalabilseydik keşke.
çocukluk ve gençlik yıllarıdır bana göre.
yaşlılık ise bir dağa tırmanmaya benzer derler, çıktıkça nefesin daralır ama ufkun da bir o kadar genişler.
bence çocukluktan ziyade 25-35 yaş arasındaki yıllar çok daha güzel.
bence de en güzel yıllar aile büyüklerinin yaşadığı senin çocuk olduğun saf olduğun yıllar her şey toz pembe geliyor insana çocukken eski günler her zaman aranılan oluyor gün geçtikçe insanlar da hayatta maalesef çok değişti.
bence en güzel yıllar okula başlamadan önceki son dönemler. dert yok tasa yok deliler gibi eğlen oyna eve gel uyu. hele 90 lı yıllar, çocukluğum nasıl güzeldi.
25-35 yaşları arasındaki yıllar en güzel yıllar.