8 yaşında iken büyük babamın ölümü beni çok üzdü ve bende büyük bir tramva bırakmıştı. siz siz olun büyükleriniz ile çok iyi vakitler geçirin
anneannem ve dedemin ölümü beni çok üzdü.
kardeşimi kaybettim ben. hala yanar içim.
küçükken babam kaybettiğim için bunun nasıl bir acı olduğunu bilmiyorum hatırlamıyorum ama hatırladığım bir acı varsa oda arkadaşımın acısıydı çok yakındık kardeşten öteydik diyebilirim sürekli beraber uyurduk her şey müziği birbirlerimizle paylaşırdık trafik kazası sonuçu arkadaşımı kaybettim bunun acısı o kadar büyüktü ki nereye baksam onu görüyordum yaklaşık üç ay boyunca bunun acısını yaşadım atlatmak gerçekten çok zor oldu en çok onun ölümü beni yıpratıp ,üzmüştü
arkadaşımın ölümü beni çok üzdü benim arkadaşım canice öldürüldü sevgilisi tarafından 21 yerinden bıçaklanarak çöp poşeti ne cesedini koymuş bir şekilde cesedi bulundu ben hiç yakinimi kaybetmedim bı arkadaşımı kardeşim dediğim insanı kaybettim rahmetli olalı bu martin 21 de iki sende olcak halada aglarim aklımdan hiç cikmaz
şu ana denk en çok rahmetli amcamın ölümü beni üzmüştür yani allah sevenlerinin ölümünü kimseye yaşatmasın şu ana kadar en çok amcam beni üzmüştür dolayısıyla dedem nenem de ölmüştür ama bunlar ben küçükken hatırlamadığım için fazla ölümünü özlemedim ama en çok özlediğim kişi amcamın ölümüdür ve allah kimseyi sevdiklerini
yedi , sekiz yaşındayken ablamın vefatı beni çok üzdü ve halen acıyan bir yaradır yüreğimde.