insanın sevdiklerine ve ailesine en çok ihtiyaç duyduğu zamanlar çocukluk ve yaşlılık zamanlarıdır. çünkü bir bebeklik ve çocukluk zamanlarında insan kendi ihtiyaçlarını gideremez ve ailesine büyük oranda bağlıdır. ailesi olmadan kendi ihtiyaçlarını karşılayamaz ve yaşama tutunamayan bilir. bir de yaşlılık dönemlerinde insan en çok ailesine ve sevdiklerine ihtiyaç duyar. çünkü yaşlılıkta bir nevi çocukluk gibidir insan güç olarak elden ayaktan düşer kendi ihtiyaçlarını karşılamakta zorluk çeker. hatta ayağa bile kalkamayacak duruma bile gelebilir. insanın bu zamanlar o yüzden sevdikleri kişiler yanında olmalıdır çünkü ihtiyaçlarını ona bağırıp çağırmadan sevgi ile karşılayabilecek kişiler lazımdır. çünkü bunun aksi halinde insan kendisini çok kötü hissedebilir ve psikolojik olarak çok büyük sıkıntılar yaşayabilir. bu yüzden psikolojik olarak en çok etkilenilen zaman neredeyse yaşlılık zamanı diyebilirim. çünkü zaten neredeyse bir çok bakımdan çocukluk hallerine dönüyorlar sadece çocuklar kadar düşünmeyip büyükler gibi daha yetkin bir şekilde düşünüyorlar. bu yüzden de onlara karşı daha hassas ve sevecen davranılmalıdır ki kendilerini yük ve istenmiyor gibi hissetmesinler. böyle bir durumda bile kendilerine karşı yapılan davranışlardan etkilenirlerken bir de onları huzurevine terk etmek gerçekten psikolojik olarak tamamen yıkacaktır. o yüzden huzurevine terk edilen insanlar kendilerini istenmiyor, sevilmiyor, yük oluyormuş gibi hissederek yaşamak bile istemeyecek bir psikolojik bunalımın ve buhranın içine girecektir.
yaşamlarını düşünüp keşklerle dolu kafalar da bir yığın soru.her özel günde arayıp soran olur mu düşüncesi.kocaman bir yalnızlık duygusu.
yalnızlık duygusunu hissederler, geçmişteki güzel günlerini düşünürler.
huzurevine terkedilenler çok kötü duygular hissederler.düşünsenize 40 yıl 50 yıl 60 yıl boyunca gül gibi evlatlarınıza bakıyorsunuz,onların iyiliklerini düşünüyorsunuz,onlar için elinizden geleni yapıyorsunuz.fakat onların yaptıkları sizi 1 dakika bile tahammül edemiyerek sizleri huzurevine bırakması.bu çok acı bir durumdur.bundan dolayı her evladın hayırlı evlad olması lazımdır.mutlaka ailelerimize saygılı olmalıyız.onları düşünmeliyiz.onlar olmasa bizler o güzel yerlere gelemezdik.bundan dolayı şükretmeliyiz mutlaka.onlar bizlere nasıl baktıysa bizde onlara onların bize nasıl baktığı gibi bizde onlara bakmalıyız.
allah kimseyi düşürmesin. orda olanlara yar ve yardımcı olsun
hayalkırıklığı, yıkılmışlık, yenilmiştik...
en basitinden yalnızlık hisseder kimsesizlik hissi yaratır kötü bir durum.