evet çocuklara genellikle kadınlar bakar belki annelik duygularından veya duygusal oldukları için kimseye emanet etmek istedikleri için vs. bir çok sebepten dolayı çocuklarına kendileri bakmak veya büyütmek isteyebilir. bu devirde kimseye güven olmuyor malesef ama. toplum bize bazı görevler yüklenmiştir. erkek çalışarak evini geçindirerek ailesine bakarak yaşamını sürdürürken kadın çocuk bakmak ve çocukla ilgilenmek durumun kalıyor. bugün al sen bak ben yarın işe gideyim gibi bir şey pek mümkün olmuyor kadın için. çünkü erkekler bu konu da daha katı olabiliyor yani gerek sabır konusunda olsun gerek tahammül konusunda olsun kendi çocuğu olsun hiç farketmez bakmakta zorlanabiliyor ve bu sorumlulukları kadına yüklüyor. oysaki erkeğinde baba olarak çeşitli görevleri var. üstlenen erkekler vardır üstlenmeyen erkekler vardır orası tartışılır. ancka erkekler 9 ay karınlarında bir çocuk talımadıklaro için olaya dha farklı yönlerden yaklaşıyorlar. yani tçyeterince duygusal dğiller kadınlar erkeklere göre daha duygusal üstelik doğurganlık vasıfları olduğu içinde çocuğun üzerine daha çok düşüyorlar çocukla ilgileniyor onunla vakit geçirerek onu büyütmeye zaman harcıyorlar. yani kadınlar sorumluluklarının bilincinde haraket ediyor. aslında erkekler de çeşitli sorumluluklar ve görevler üstleniyor kendince örneğin işe gitmek eve ekmek getirmek gibi ama şu çocuğun altını değiş dediğiniz zaman ben yorgunum durumu ile karşılaşabiliyosunuz. yani kadın bütün gün çocuk bakmaktan yorulmuyor sanki bütün gün ev işi yapmaktan onfna bundan hiç sıkılmıyor. erkek olarak da üzerinize düşün görevler vardır. erkeklerinde bu konularda biraz hassas olması duygusal haraket etmesi gerekir. çocuk sadece anneye ait değildir babanında görevleri vardır.
kadınlar annelik içgüdüsü ondan dolayı daha cefakar ve fedakarlardır. ve anneler yine annelik içgüdüsü den dolayı daha merhametli kişilerdir. o yüzden bir çocuğa bakabilecek kişinin merhametli kişiler olması gerekir bu yüzden bence çocuklara kadınlar bakar. ve çocukları anneler doğurduğu için anne karnından itibaren çocukla duygusal bir bağ başlar ve anneler çocuklarının bir an bile yanından ayrılmak istemezler ve gözü gibi bakıp onları her şeyden korurlar. mesela o bağ ve annelik içgüdüsü olmasaydı eğer insan en tatlı şey olan gece uykusundan uyanıp da saatlerce o çocuğa bakmazdı. diyelim ki kendi çocuğumuz değil de bir yakınımız çocuğunu bize bıraktığında o çocuğa gece uyanırken çok zorlanırız ya da bir süre baktıktan sonra artık bakmak istemeyebiliriz çünkü başkasının çocuğudur. çünkü başkasının çocuğu ile anne karnından itibaren başlayan bir bağlılık yoktur. bu yüzden de ona karşı çocuğumuz da olduğumuz gibi hassas davranmayız. bundan dolayı çocuklara annelik içgüdüsü olduğu için bence anneler bakar.
katılıyorum hep anneler bakıyor eşler birlikte çalıştığı halde anne akşam geldiğinde hem yemekle hem çocukla hem de temizlik ile ilgilenmek zorunda kalıyor ayrıca yardım eden eşler de oluyordu belki ama anne kadar sorumlu değiller ne çocukla nede ev ile
anne olduklarını ve daha fazla bilgiye sahip oldukları için çocuklara anneler bakar .babalarda yardımcı olur.yaradılıştan kaynaklanan bir iç güdü sanırım evli olsan veya olmasan bu değişmez asla .ben aylarca minik kuzenime baktım hergün altını değiştim,yedirdim ,içirdim ,yıkadım,giydirdim ,uyuttum ve sanki daha önce çok fazla çocuk bakıp,büyütmüşüm gibi bilgi sahibiydim.eğitimine kadar elimden gelen herşeyi yaptım.
ataerkil toplumlarda çocukların yükğ anneye bırakılıyor oysa baba ve anne eşit şekilde paylaşmalı
çocuklara kadınların bakmasının tek nedeni anne olmalarıdır. çocukların dilinden ancak anneler anlar. çocuklar acıkıp ağladığında onları doyuracak tek kişi anneleridir. annelik güdüsü bambaşka bir duygudur. bundan ötür cennet annelerin ayakları altına serilmiştir. onların hakkı asla ödenmez. yüce kitabımız kuran-ı kerim'de de annelere "öf bile demeyiniz" uyarısı vardır. babalar da çocuklara bakarlar ama anneleri kadar iyi ilgilenemezler. anne ile bebek arasında çok garip bir ilişki ve güçlü bir bağ vardır. o yüzden çocuklara genellikle anneler bakarlar.
bize dayatılan toplumsal cinsiyet rolleri yüzünden çocuklara kadın bakıyor, ev işlerini kadın yapıyor.
çünkü anneler sabahtan akşama kadar çocuğun her türlü ihtiyaçını karşılar. babalar sabahtan akşama kadar işte çalışınca, işten gelince sadece sevgi ihtiyacını karşılar. çocuklarda sürekli anneleri ilgilendikleri için annelere daha yakın olurlar.
kadınlar her yönüyle düşünüp ona göre ihtiyaçlarını gideriyorlar çocukların. bunu çalışarak yada sonradan öğrenemezsiniz bu bizim yapımızda vardır. ama erkekler düz düşünürler onların işleri genel de çocuklarını eğlendirmek olur. ha herkesin görevi bu herkes görevini yapsın demiyorum. hayat müşterektir ve kadın ve erkek birbirlerine yardım etmek zorundadır. ama asla annesi gibi çocuğa bakamaz babası. bu bir gerçektir.
aslında babaların da çocukları ile iyi ilişkiler kurmasını, kaliteli zaman geçirmesini, bakımlarında sorumluluk almalarını isteriz tabii ki anneler olarak... ama bütün ev işleri gibi çocukların bakımı, eğitimi de bizim üstümüze bırakılmış. tamam, çok yetenekli olabiliriz ama babalar da ellerini taşın altına koyuversinler... :)
bu bize iyilik değil aslında, baba ve çocuk için son derece faydalı olacak hareketlere davettir.
cu nku kadinlar dogurur kadinlar emzirir cocuk anne kokusunu bilir baska kimseyi istemez
anne sevgisi, şevkat.. babalar da bakar yalniz anneler kadar bakamazlar.
anne yaradılış olarak anaçtir.
çünkü kadinlar da çocuklara yeterli ilgi gosterebilecek beceri var.
annelik iç güdüsü doğuştan gelen bir olgudur. bu yüzden kadınların çoğu çocuklara daha iyi bakar. ayrıca türk geleneklerine göre genelde erkekler çalışıp kadınlar ev hanımlığı yaptıkları için evin tüm işi gibi çocuk bakımı da kadınların üzerine kalmıştır. ama doğru olan bir şey de vardır ki bir çocuğa en iyi annesi bakar. kimse annesi kadar çok düşünemez bir evladı.