tıp tarihindeki en büyük gaddarlık hikayelerinden sır ve hep hüzünle hatırlarım bu kadınları. radyoaktif madde olan radyum'u bulanlar 1898 yılında curie ailesiydi ve bu maddenin en önemli özelliği ise karanlıkta parlamasıydı ve bu hikayede geçen ve radyum kızlarımız da waterbury saat fabrikasında çalışan genç kızlardı.bu kızlar dolgun maaş kazandıkları için ilk başta çok memnunlardı.fakat zamanla bu radyoaktif maddeyle uzun süren temaslarından dolayı vücutlarda ciddi sorunlar baş gösterdi ve hasta bu saat fabrikasında çalışan kızlardan bazıları hayatlarını bile kaybettiler.çok acı bir hikaye gerçekten.
rodyumun korkunç etkilerinin bilinmediği o yıllarda hiç bir tedbir almadan ve amerikan şirketlerinin hiç bir zararı yok demeleri üzerine radyumla yüzgöz olan kadınların yüz ve çene kemiklerinde meydana gelen deformasyonlar yüzünden tıp tarihine geçmiş korkunç olayların hikayesidir.
birçok kadın bir saat fabrikasında işe girer.. işleri kol saati kadranını bir fırça ile karanlıkta parlayacak olan bir boya ile boyamak.. karanlıkta parlayan bu mucize boya radyoaktif radyum tuzlarından ibaret olduğunu bilmeden bu işi aldıkları güzel paralar için yapıyorlar. sürdükleri fırçalar dik dursun diye de dudaklarıyla bu fırçaları düzeltiyorlardı.. zamanla bu kadınlarda ağızlarında yaralar çıkmaya başladı.dişleri de dökülüyordu..sonra çene kemikleri erimeye başlamıştı.. bu hastalıklar ortaya çıkmasına rağmen kimse bir çare bulamıyordu. sorduğunuz sorunun hikayesi bu emekçi kadınlardır..