aslında ilk kitap okumaya başlamam annemin bana aldığı bir hikaye kitabıyla başladı. 9-10 yaşlarında olmalıyım o sıra. öyle birşey olması lazım yaniii. o hikaye kitabının adı küçük kemancıydı. daha sonra sınıfta sınıf öğretmeni kitap toplamıştı. o sırada da iki kitap okumuştum. biri çocuk kalbi idi sanırım. diğerini hatırlamıyorum. neyse böyle kitap okuma maceram durdu... taa ki ondan sonra 6. sınıfa geçtiğimiz sırada türkçe öğretmenimiz sınav için verdiği bir kitap vardı. o kitapta tolstoy'un "insan ne ile yaşar?" adlı kitabı idi. o günden sonra kitapları hiç bırakmadım. ama o sıra işte para biriktirdikçe alıyorsum. yani biraz keyfi bir alıp okuma durumu vardı. daha sonra liseye kadar bu şekilde oldu. yani 12- 15 yaş aralığında 8-10 kitap okumuştum... liseye geçtikten sonra kitaplara daha bir sarıldım diyebilirim. lise dönemim boyunca okuduğum kitapları tutmuştum ama malum kiracılık ve taşınmadan dolayı dağıttım. bir süre öyle devam ettim. kitaplığım doldukça dağıttım, kitaplık boşaldıkça okudum ve kitaplık dolunca yine dağıttım. hep bir kısır döngü. taa ki 2 sene öncesine kadar. şuan yine dolu. yani tam olarak dolu demeyeyim de bir öncekine yakın ve bundan sonra dağıtmayacağım. kitaplarla dolu bir odam olması için çabalayacağım. ve ileride çocuklarıma bir hazine bırakmayı düşünüyorum çünkü. kendi çocuklarıma kitaplardan başka bırakacak bir hazine göremiyorum çünkü. umarım çocuklarımda benim gibi kitap okurlar. :) işte kitaplarla serüvenim böyle başladı benim. :) iyi ki de başlamış. insanların ikiyüzlüklerini gördükçe daha da sarıldım kitaplarıma. :) iyi ki de sarılmışım.. okuyalım arkadaşlar. bu ülkeye bizim gibi okuyanlar lazım. :)
1.sınıfta okuma yazmayı öğrendikten sonra kitapla tanıştık.
ben ilk kitabımı yerde bulmuştum gerçekten yerde buldum ve bankta oturup okudum.o günden ve o kitaptan sonra asla okumaya başladım ve hiç bir zaman kitap okumayı bırakmadım o yerde bulduğum kitabı hala saklıyorum.
kitap okumak hep hayatimda yer almıştı kah zorunlu kah hevesli ama asil önemlisi dedemin bana sevdirmesiydi canım dedem onun sayesinde bir çok bilgi sahibi oldum.
asosyallikten tanıştım insanlarla konuşmak istemediğim zaman onlara sığındım ve ilk okuduğum kitap sofi
annem sayesinde kitapla taniştim. annem çok kitap okur ve beni de kitap okumaya iten kişi annemdir. seker portakaliyla basladim kitap okumaya siddetle tavsiye ederim okumanizi.
kişisel gelişim kitaplarıyla oldu benim, kişisel gelişim kitaplarını okumayı çok severim.
ilkokul öğretmenimin sayesinde olduğunu düşünüyorum kitap okuma alışkanlığımın.. küçük bir köy okuluydu benim okulum ama öğretmenlerim açısından çok şanslıydım. her sınıfın bir kitaplığı olurdu, ben de yıl boyunca o kitapların tamamını okurdum yaz tatillerinde de istersek kitap alma imkanı verilirdi, ben yaz aylarında da hep okuldan kitap alır ve okurdum
kitapların beni götürdüğü bambaşka dünyaları çok severdim. kendi hayal gücümle de o dünyaları zenginleştirir, büyütürdüm zihnimde.
ortaokul ve lisede de kütüphanelerin müdavimi oldum. fizik, kimya gibi fen derslerinde sıranın altınada kitap okurdum.
çalışma hayatına başladığımda kendi kitaplığımı kurmaya başladım. bazen kitaplarımı veriyorum başkalarına, özel kitaplarım gelmeyince üzülüyorum.
geçen sene kitaplığımı elden geçirdim, tekrar okumak istediklerim hariç hepsini kütüphanesi olmayan bir okula gönderdim. umarım keyifle okurlar.
ilkokuldaki öğretmenim tarafından düzenli kitap okuyanlara verdiği teşvik hediyeleri sayesinde başlamıştım. kendisine hala teşekkürü borç bilirim.
ilk kitap okumaya babamın bana aldığı şeker portakalı adlı kitapla başladım okudukça bir sonraki sayfasını ciddi ciddi merak ederdim heycan vermeye başlamıstı bana sanırım 11 12 yaşlarındaydım o zaman okudukça dahada çok sevdim kitabı ve o kitap benim başlangıç kitabım oldu iyiki okumuşum belkide şuan o kitap sayesinde kitaplarla aram iyidir. kitapları okumayı ve kokularını haddinden fazla seviyorum ve bir insana verilebilecek en güzel hediyenin kitap olduğunu düşünüyorum.
sürekli polisiye filmler izlerdim konuları hoşuma giderdi senaryoların nasıl yazıldığını merak ederdim hep sonra kitap okuyarak anlamaya çalıştım bunu polisiye romanlar okumaya başladım hata bi ara kosa bi roman da yazdım kendimi denemek için yazabiliyorum ama biraz daha kendimi geliştirmem gerektiğini düşündüm bu konuda bi süredir kitap okuyamıyorum ama tekrar başlamak istiyorum kitap okumaya hatta ilerde polisiye bimrpman yazabilirim belki neden olmasın ki
çok yaralı oldugunu düşğniyorum filmden diziden daha sürükleyici etkili
aslında ilk kitap okumam annemin bana aldığı bir çocuk hikaye kitabıyla başladı. kitabın adı küçük kemancı idi. ya 10 yaşındaydım ya da 11. öyle birşey olması lazım. ondan sonra 6. sınıfa geçtiğimizde türkçe öğretmenimiz sınav için verdiği bir kitap vardı. kitabin adı "insan ne ile yaşar?" idi. o günden sonra kitapları hiç bırakmadım. kitaplığım doldukça dağıttım, kitaplık boşaldıkça okudum ve kitaplık dolunca yine dağıttım. hep bir kısır döngü. şuan yine dolu ve bundan sonra dağıtmayacağım. ileride çocuklarıma bir hazine bırakmayı düşünüyorum çünkü.