yani küçük bir şeyde olsa o bize gelene kadar kırk kişinin elinden gecer onu islerler bir sürü işlemler yaparlar .mesela bir ekmek yapmak için inç buğday ekmek lazım sonra biçmek lazım ogutmk lazım un yapmak lazım hamur yapmak lazım lazım en son pişirip bakkallara sunulması lazım ki en son biz alalım.
bir lokma ekmek soframıza gelene kadar, ekmek olana kadar binbir türlü aşamadan geçiyor. bunların her aşamasında da, insanların emeği var, çalışması var, alınteri var.
onun için israf konusuna dikkat etmeliyiz. israf olan sadece bir iki lokma değil, zayi olan emeklerdir.
bu söz o kadar çok güzel bir söz ki bu sözün ötesinde bir söze gerek yok bence. dünyadaki düzen bu sözle en güzel şekilde anlatılmıştır. herkes bu düzende sadece bir noktadır. mesela ekmek yapmak için en başa dönelim. ekmek için un süt yumurta lazım. un için buğday lazım. buğdayı çiftçi toplar.unu uncu un haline getirir.fırıncı undan ekmek yapar. sütçü inekten süt sağar.yani demem o ki herkes bir şey istiyorsa mutlaka elini taşın altına koyacak. bir lokma ekmek için bin kişi çalışıyor.
ekmek için un lazım un için bugday bunlarım bugday için işçi ve tarım ürünü efor sarffetmek gerek tarım işçisi bugdayı eker sular biçer un haline getirilir unu ticaret adamları alır belli bir kar marcı ile satışa çıkartır pazarlamacı satar fırıncı unu alır fırınişçilerine verir bunlar su ile hamur haline getirir fırın a atılır ekmek haline gelir tezgahlarda satışa çıkar bir kişi alır ve yer anlamını açıklamış oldum sanırım