içim sıkıldığında durup sadece gökyüzünü izler ve gökyüzüne çıkma hayali duyarım :(
küçük prens de şöyle bir söz geçer. "insan gün batımını seviyor, içi üzgünken"
sanırım insanın ruhu daralınca kafasını kaldırıp bakma ihtiyacı duyuyor. turgut uyar'ın şiirinde dediği gibi "göğe bakalım"
gökyüzü hepimizin hayatından bir parçadır. bizi bize anlatır gökyüzü. gökyüzüne en çok yalnız kalınca bakılır. ya da sırt üstü çimlere uzandığınız zaman. yalnızlığına bir dost olur gökyüzü. bazen ağlar gökyüzü göz yaşları bir bir yere düşer. insanlar ona yağmur diyor ama ben gözyaşı diyorum.