olmak istemezdim çünkü insanı hayata bağlayan sevdikleridir ve bizim asıl sevdiklerimiz ve bizi asıl sevenler ailemizdir. aile öyle güçlü bir bağdır ki en büyük sorunları yaşarsın ama yine bir arada olmasını birlikte yaşamasını bilirsin. derdinde, tasan da, mutluluğunda, heyecanında, her duygun da, hastalığında, sağlığında birilerinin hep var olacağını bilmek çok güzel ve güven verici bir histir. bu nedenle kimsesiz olmak hep eksik hissettirir ve yorucudur. allah kimsesizlerin yardımcısı olsun.
istemezdim çünkü kimsesiz olnak bu hayatta tek başına olmak oldukça zor yaşam şartları da öyle. her bakımdan aslında yalnız başınıza hayatınızı idam ettirmek çok zor olurdu bir destekçi isterdim herzaman yani ailemi isterdim yanımda. bu sebepten de tek başıma kalmak istemezdim özellikle çok genç yaşlarda çünkü hayata tutunmak ve bu hayatın acımasızlığı ile baş başa kalmak zor olsa gerek. zor olurdu yani. hayır ben sevdiklerimle olmayı 8nlarka vakit geçirmeyi ve onların desteğini moralini değerini varlığını çok istiyorum çok seviyorum bence yalnızlık ok daha zor olurdu her bakımdan.
yalnızlık gerçekden çok kötü bişey inşallah kimse yalnız kalmaz.
kim ister böyle bir şeyi. herkes bir dostu, arkadaşı olsun derdini, sevincini paylaşacağı biri olsun ister. en depresif insan bile ister bunu bence içten içe.
allah yaşatmasın yaşayanlara da sabır versin. kimsesiz olmak nasıl bir duygu bilmiyorum ama bilmekte istemezdim eminim çok kötüdür. insan en zor anlarında bile birine ihtiyaç duyuyor kimsesiz olsam ne yapardım hayal bile edemiyorum.
hayatta hic kimse yalniz değildir yalnızlık yaradan allah'a mahsus bir şeydir ailen olamya bilir ama bu bir gerçek ki yaradan allah her zaman seninledir.
asla yalnızlık ancak allaha mahsuustur insan yalnız kalamaz belirli bir sure sonra kafayı sıyırır