benim kahramanım tabii ki biricik annemdir. çünkü ben uzun yıllar babasız bir anne babamdan uzak bir şekilde ne yaşadım. babam yurt dışında olduğu için annem beni tek başına belli bir yaşa kadar büyüttü ve gerçekten çok iyi bir şekilde yaptı bunu. o yüzden annemin hakkını kesinlikle ödeyemem. benim tek ve en önemli kahramanı bu hayatta odur. allah benim anneme de bütün annelere de uzun ve sağlıklı ömürler nasip etsin inşallah. onları başımızdan eksik olmasın inanın her şeyle başa çıkılabiliyor.
benim kahramanım sevdiğim adamdır. çünkü o benim her zaman yanımda olur, her derdime ortak olur, benimle birlikte ağlar ve güler, bana herkesten çok değer verir ve sever, bana hiçbir zaman zarar gelsin istemez ve bunun için elinden ne geliyorsa yapmaya çalışır, beni gerçekten çok düşünür, ben onunla kendime yeniden bir dünya kurdum, onunla mutlu oldum. bir insanın içindeki sevgiyi gözlerine nasıl yansıtabileceğini onda gördüm. ben ilk defa bu kadar sevildim ve sevdim. ve daha bir sürü sebep var. onları buraya yazsam bu yazı bitmez..
benim kahramanım oğlum. çünkü onun hiç kolay değildi bu dünyaya gelmek o rahime tutunmak orda büyümek yaşamak. iki başarısız gebelikten sonra çok yüksek seyreden şekerim (tip 2) yüzünden ameliyat oldum. bir buçuk yıl nerdeyse hicbirsey yemeden geçti ağaçlar gibi ayakta kuruyordum hersey çocuk sahibi olabilmek için fakat henüz bedenim hazır değildi bilinçli bir hamileliğim daha düşükle sonuçlandi içimi rahatlatan tek kısmı diğer bebeklerim gibi kocaman değildi henüz erken bir tarihti. sonra plansız bir gebelik oldu beklemediğim anda üstelik bilmiyordum ve ağır işte çalışıyordum defalarca ağırlık kaldırdım ordan burdan hopladim durdum. sonra kadınsal problemlerden hamile iken yapılmayacak muayenelere de girdim sonra hamile oldugumu öğrendim 9 aylık müthiş zor bir süreçten geçtim midem ameliyatli tarih erken beslenme zorluğu çekiyorum çocuk büyümuyor çalışmak zorundayım bi taraftan hayatımin en zor süreciydi son aylar hastanede yattım kilo aldırmak için ve doğum sezaryene elverişli değildi normal doğum konusunda da sürekli yüreklendiren doktorlar doğum yaklaştıkça şansıma tayin edildi istifa eden oldu kimse kalmadı. o gece doktor yoktu ve karnımda dikiş çok olduğu için müdahele edemeyiz dediler. şekerim çok düşüktü gözlerim tamamen kararmışti doğumda kalbim tekliyordu resmen ama bi mucize oldu işte sağlıkla aldım tuğra mı kucağıma.