her gün yaşıyorum neredeyse böyle durumları. ''söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil'' demiş ya fuzuli. bu düşünceyle çoğu zaman konuşmam gerekirken bir fayda sağlamayacağını, hatta mevzunun daha da uzayacağını düşünerek susuyorum.
hiç kalmadım patavatsız bile derler o yüzden pek sevilmem ama sevenim de çoktur . zaten gerçekleri söyleyip açık açık söylüyorum diye sevmiyecek olan sevmesin . aklıma gelen yada o an yanlış olduğunu düşündüğüm şeyleri söylerim ben içimde kalicagina söylemek daha mantıklı geliyor .