hayattan beklentine göre değişir. çocuk demek yeni bir düzen demek. düzenli bir hayat belkide o düzeni çocuğuna göre kuracağın bir hayat demek. çocuklar sevgiye, ilgiye ve bakıma ihtiyaç duyar. hayattan beklentimiz canımızın istediği an istediğimizi yapmak ise çocuksuz hayat. hayattan beklentimiz mutlu bir aile ortamıysa çocuklu hayat.
bence çocuklu hayat. çocuksuz hayatta kafaniza göre herşeyi yapabiliyorsunuz. istediğin kadar yatabilir ve istediğiniz kadar gezebilirsiniz. çocuklu hayatta oncelik çocuk oluyor ve kafanıza eseni yapamıyorsunuz,çok yoruluyorsunuz ama onun tek bir cümlesi herşeye bedel oluyor. varlığı bile yetiyor. bazen hatta düşünüyorsunuz acaba sen yokken nasıl zaman geciriyormusum kesin çok sıkıcıdır falan derken buluyorsunuz kendiniz.
insanoğlu elinde ne yoksa onu ister. çocuksuz insanlar çocuk sahip olmayı diler. çocuklu insanlarda keşke bu kadar erken çocuk yapmasaydım ya hiç çocuk yapmasaydım der yaşananların doygunluğuyla. herkesin imtihanı farklı farklı. ben çocuklu bir hayatı tercih ederdim.
yani bana göre çocuklu hayat çünkü insanın çocuğu olmadığı zaman da mutlaka bir çocuğunu olmasını ister ve bir çocuk sahibi olmak için her türlü yollara başvurur ve hiçbir masraftan kaçmaz ailede çocuk olmazsa olmaz diyebilirim çocuk evin neşesidir çocuk evin bereketidir evet çocuk bakmak ne kadar zor olsa bile o kadar da zevkli ve sevimli olur insan severek çocuğuna bakıyor.
tabiki herkesw bir cocugu olsun ister fakat rahat özgür bi hayat sürmeye alışkın kişilere bu durum cok fazla zorluk cıkaracaktır bence cocuksuz hayat demek istiyorum ama bebekte cok tatlı bişey . bu yuzdem baskalarının cocuklarını sevıyoruz zaten. ne altını degiştiriyoruz ne mama yediriyoruz. gece uykularımızdan feragat etmiyoruz sadece gördüğümüzde , en tatlı oldukları zaman seviyoruz. biraz ağlasa annesine veriyoruz. bence bir insanın anne yada baba olma yaiı 30 dur. tamam cocukla yaş farkı cok oluyor ama bence daha bi sorumluluk almaya alıştıgımız yaşlar 30 lu yaşlardır.
ikisi de zor diyebilirim. neden diyecek olursanız ekonomik durumu iyi olmayan bir aile için çocuk bakmaktan daha zor ne olabilir ? maması, bezi derken bir dünya masrafı var. gel gelelim çocuksuz hayata o zamanda insan neden dünyada olduğunu sorgular bence. amacımız çoğalmak insan neslini devam ettirmek. çocuksuz olmanın psikolojik etkileri vardır diye düşünüyorum.
aslında ikisi de güzel ama çocuk biraz daha sorumluluk gerektiren insanı eve bağlayan bişeydir. özgürce gezmeyi tozmayı seven, bir yere bağlı kalmak istemeyen insanları çocuk zırlayabilir. ama evde duran çok dışarı çıkmayı sevmeyenler için pek sırun olmaz.
çocuksuz hayat çok yavan oluyor anlamsız sıradan ama çocuklu öylemi yaşama anlam katıyor
bu soruya biraz orta da cevap vericem sanırım . çocuk hayatın bir parçasıdır yani size daima neşe veren size her daim iyi gelecek içinizi açacak türden bir şeydir çocuk . çocuk saftır masumdur kimi zaman size kendi masumluğunuzu ve çocukluğunuzu hatırlatır . onunla vakit geçirmek onu dinlemek onu yetiştirmek onu sevmek paha biçilemez güzel bir duygudur eminim . çocukla çocuk olmak gerekir belki eğlenmek neşelenmek onunla arkadaş olabilmek . çocuk bütün bu güzelliklere sahipken onun var olması bu kadar güzelken bir yandan çocuksuz hayatı düşündüğüm zaman bu bana ne kadar boş ve neşesiz bir hayatımış gibi görünse de özellikle gençseniz çocuğun olması size bazı engeller sunabiliyor malesef . yani daha siz çocuk yaşta iseniz ya da kendinizi öyle görüyorsanız bir çocuğun sizinle olması biraz zor bir durum . biraz olgunlaşmak belli bir yaşa gelmek ve sorumluluk sahibi olmak gerekir . ancak bu zaman da bir çocuğun olması benim için daha uygun olurdu . çünkü ben çocukları ne kadar sevsem de bir çocuğa bakmanın yükümlülüğünü üzerinde görmediğim için su an çocuksuz hayat tercihimdir . daha kendisi hayatını yaşayacak tecrübe edeceğim bir çok şey varken çocukla bunun üstesinden gelmek bana zor geliyor . bir işinizi olucak belki uzun uzadıya çalışmak isteyeceksiniz gibi . bu ve bunun gibi bir çok sorumluluk beni bundan mahrum ediyor . hayatınız da bir çocuk varsa onu dinlemek onunla ilgilenmek onu eğitmek ona yardımcı olmak için zamanımızda olması gerekiyor. bu yüzden çocuk hazır olduğumuz da düşünebileceğimiz bir şey olmalı bana kalırsa .
bence kesinlikle çocuklu hayat çünkü bu hayatta insana gerçekten mutluluk veren çok şeyin çocuk olduğunu düşünüyorum. çocuk bir aileyi aile yapar. çocuk doğduğunda o yuva gerçek bir yuvaya dönüşür. eğer çocuklu hayat bu kadar güzel olmasaydı bence bu kadar insan çocuk yapma ihtiyacı duymazdı. çocuğu olmayanlar bile çocuk sahibi olmak için gidip çocuk ediniyorlar. nasıl bir duygu hiç tatmadım ama çocuğu olmayanlar bile gidip çocuk edindikleri ne göre gerçekten eşi benzeri olmaz bir duygudur diye düşünüyorum. bence çocuk bu hayatta bir fidan gibidir ve o fidanı siz istediğiniz şekilde yetiştirip büyütebilirsiniz. insanlar milyonlar harcayıp mücevherler mal mülkler alıyorlar. ama o mücevherleri bir kasaya veya ya da mal mülkleri dışarıda bırakabiliyorlar. ama anne ve babalar evlatlarını bir saniye bile gözlerinin önünden ayırmak istemiyorlar. demek ki milyonlar harcanarak alınan eşyalar bile bir evladın yerini asla tutmaz. umarım bir gün hepimiz bu duyguyu tadabiliriz.
tabii ki çocuk olmasa olmazdı. büyük bir eksiklik hissederdik.belki şu an çocuk seslerinden çocuklardan rahatsız olabiliriz .ama olmadıklarındada onların yokluğunu arayacağımıza inanıyorum. çünkü bu hayatta hiçbir şey boş yere yaratılmamıştır. her şeyin bizim için faydası ve bir güzelliği vardır o yüzden tabii ki de çocukla hayat diyorum ve cocuklari cok seviyorum.
çocuklu hayat... allah isteyen herkese nasip etsin tabi ki. hayatın neşesi, heyecanı, huzuru resmen, onun gelmesini beklemek bile çok güzel. onun için bir şeyler almak, bir şeyler yapmak hepsi anlamlı ve gerçekten ayrı birer yeri var. tabi ki istemeyip dünyaya getirilen çocuklar ile istenip getirilen çocuklar arasında bazen fark olabiliyor. ama çocuk her zaman bir eve huzur veren en güzel şeylerden birisidir.
çocuklu hayat mutlaka herkesin tercihi olur. ama benim gibi yıllar sonrasını düşünüp kafayı da yersiniz. akşam yattığımda evlatlarım için dua ederken düşündüm. ileride neler yaşayacaklar. küçük oğlum bekar, hiç evlenmeyi düşünmüyor, şart mı diyor. o aklıma geldi, dedim bu çocuk hiç evlenmeyi seçmezse, hayatı boyunca hep yalnız yaşarsa, o yaşlandığında ona kim bakar, kim yanında olur? oğlumun ileride yalnız kalabilme ihtimalini düşünüp çok kötü oldum.
böyle paranoyak düşüncelerim oluyor bazen. komşumuzun kızı evli, çocukları yok. mutlaka düşünmüşlerdir, kısmet olmadıysa. ama bazen diyorum en rahatı onlar. böyle düşünüp kafa yemiyorlar. evlatlarımın ayağına taş değmesin. ölürüm yollarına.
evlat candır. nefestir. ama bu devirde endişeleniyorsun işte..
tabii ki de çocuklu hayat oldukça daha iyi olduğunu düşünüyordum. çünkü her taraf çocuk sesleri de dolduğu için bence insan kendini huzurlu hissediyor. o yüzden çocuksuz hayat hiçbir zaman düşünülemez diye tahmin ediyorum.
tabi ki çocuklu hayat daha güzel oluyor, evde cıvıl cıvıl çocuk sesleri, neşe huzur, umut...