küçükken geceleri rüyamda babamın rahmetli olduğunu görürdüm. sabah uyanıp saatlerce ağlardım bu rüyalar 18 yaşıma kadar sürdü. sonra ölümünde hayatın bir parçası olduğunu ve ölüm olmadan dünyada hiç bir düzenin yerine oturmayacağını düşünmeye başladım. tabi ki yine korkuyorum en değer verdiklerimiz olmadan hayata devam etme çok zor gibi görünse de zaman geçecek hemde senin elinde olmadan. siz çocuğunuzun kendini kaybetmeyecek şekilde üzülmesini ağlamasını ister miydiniz ( tabi ki hayır) bu yüzden her şey olacağına varıyor. önemli olan hayata devam etmek. bu kaybetme olayı tabi ki de sadece ölüm olamayabilir her konuda herkesin gün sonunda düşünüpde hayatına çeki düzen vermesi yaşamamız için olmazsa olmazdır.
tabii ki insan ailesini çok sever. ailesinden birini kaybetme korkusu her zaman yaşar çünkü ölüm vardır. ölüm olduğu için insan bir gün ailesini kaybedeceğini bilir ve hep bu korkuyla yaşar. ama ecelin korkuya faydası yoktur. her ne kadar kaybedeceğimizi bilsek de yaşadığımız sürece sıkı sıkıya bağlanıp her günümüzü mutlu yaşamayı özen gösterelim.
gerçekten çok acı bir şey bende de bu korku başladı. babam biraz çöktü artık.ondan çok korkuyorum.insanın anne babası için böyle bir korku yaşaması kadar kötü bir şey olamaz herhalde.ölüm kaçınılmaz fakat insan konduramıyor yakınlarına.şimdilik fazla bir şey yapamıyorum.babam yaş olarak ta 84 yaşında.
benim en büyük korkumdur. oğullarımın başına bir şey gelirse düşüncesi ile kendimi çok zaman bunalıma sokarım bu konuyu düşündüğüm zaman. olmayacak şeyler aklıma gelir. ya şu olursa, ya oğluma orada bir şey olursa, ya başına şu gelirse gibi vesveseler ile bazen hayatımı bunalıma sokarım. en büyük korkum ise istanbul depremi, geçenlerde deprem oldukça oğlumu düşünüp çok korktum. tek başına oğlum oralarda. ne yapar, nasıl korkar gibi düşünceler beynimi yedi bitirdi.
evren evlatlarımı korusun, ayaklarına taş değmesin.
herkesin evladına da aynı dualarımı ediyorum.
of gerçekten çok acı verici bir insanın ailesini kaybetme korkusu yaşaması kadar kötü bir şey yok. bir keresinde benim babam maraş tünelinde kaza yapmıştı kaza yaptığını duyduğumda bile o kadar çok ağladım ki sanki bir şey olmuş gibi ..ama çok şükür ki bir şey olmadı verilmiş sadakası varmış gerçekten.. allah ailelerimizi başımızdan eksik etmesin çok zor bir durum ailenizin kıymetini bilin hayattayken onları üzmeyin. çünkü insanın ne zaman öleceği ne zaman başına bir iş geleceği hiç belli olmuyor o yüzden elinizdekilerin kıymetini bilin derim ben ben çok yaşadım ailem kaybetme korkusunu inşallah bir daha yaşamam allah'ım onların yokluğunu göstermesin ve kimseye aile yokluğunu vermesin.