aslında insan kaybetme korkusunu kendisini kandırmaktan vazgeçip gerçekle yüzleştiğinde yenebilir. çünkü kaybetmekten korkmanın insana hiçbir faydası yoktur. zaten gidecek olan kişi gidecektir. aslında kaybetmekten korkacak kadar büyük bir tutku ve aşkla bağlanıp sevdiğimiz kişiler bizim sadece alışkanlıklarımızdır. çünkü daha önce de farklı kişilere aynı duyguları beslemiş olup ve onları da kaybetmekten korkmuş olabiliriz .ama kaybettiğimizde illaki kendimizi toparlayıp unutup yeniden başka birilerini sevmişsizdir. peki ya kaybetmekten çok aşırı şekilde korkacak kadar sevdiysek nasıl unuttuk ?çünkü araya zaman girdi .zamanla konuşmaya konuşmaya yokluğuna alıştık . tıpkı sürekli konuşarak varlığına alışıp bağlandığımız gibi. aslında insan en çok sevdiği yakınını bile kaybettiğinde yani yakını öldüğünde onun bile yokluğuna zamanla alışıyor. bütün bunları düşünerek korkularıyla yüzleşerek korkularını yenebilir. bu konuda insan kendine dürüst olmalıdır çünkü hiçbir kimse olmadan yaşayamayız diyemeyiz. insanlar anne ve babalarını kaybettiğinde bile yaşama bir şekilde tutunup yaşamaya çalışıyorlar. ve zamanla acılarını unutmasalar bile yokluğuna alışıyorlar. o yüzden insan kendisine dürüst olmalıdır. hayatta nasıl ki sevginin var olduğu gibi kaybetmenin de var olduğunu kabullenip yüzleşmelidir. çünkü biz istesek de istemesek de bu hayatta ölüm vardır ve illaki sevdiklerimizi bizden ayırır. sevdiklerimiz bizden gitmese bile ölüm onları bir gün bizden illaki alacaktır. o yüzden kaybetme korkusunu yenmeli ve hayatın tadını çıkarmalıdır.
ben yenebileceğimi hiç düşünemiyorum. eşimde bana sitem eder, olacağı varsa olur önüne geçemezsin der.
benim en büyük korkum, bu sıralarda depremlerle güne başlayan ülkemizde dilerim deprem çok çok uzun süre olmaz. istanbul depremi. oğlumun orada yalnız başına olması. 6 ncı katta. ev umuyorum dayanıklıdır. 8-9 yıllık bina, eşimin demesi deprem yönetmeliğine göre yapılmış ama insan kuruyor da kuruyor işte.
evladımı yazmayayım, anladınız, kaybetme korkusu. en büyük korkum. evlat acısı.
kimse yaşamasın. yaşayanlara da sabır dilerim.
kaybetme korkusu ve başka korkular üzerine gidilmeden yenilemez üzerine giderek yeneceğimizi düşünüyorum
kaybetme korkusu aslinda psikolojik bir takıntı. yani insan kendisine zarar veren insanı hâlâ kaybetmekten korkuyorsa bu insanın ciddi bir rahatsızlığı olduğu anlamına gelir. kesinlikle bir psikolojik destek alması gerekir.ben cevremden çok kaybetme korkusu yaşayıp ta taviz veren insan gördüm ve onları uyardım. bu tip insanlar sizin o yönünüzü keşfetmiş destek olması gerekirken sizi kullanıyor.kendi menfaatleri doğrultusunda sömürüyor. bircok insan ne yazık ki çok acımasız o açıdan zayıf yönlerimizi güçlendirmek için bir takım yardım ve destek almalıyız.
kaybetme korkusunu hayatta çok yaşadım ama okadar şey kaybettim ki artık korkmuyorum
olay tamamen kendine güvenmekle alakalı kaybetmen gerekirse kaybedersin zaten. herzaman herseyin hayırlısı olsun de ben öyle yapıyorum. hayırlı değilse kaybet zaten ben takmiyorum artık. korkuyla yaşanmıyor malesef o yüzden düşünmemek en iyisi akışına bırakmak .