ortaokula geçtiğimde hala görüşüyordum fakat liseye geçince görüşmüyorum artık
hayır görüşmüyorum fakat görüşmek istiyorum.görüşmemenin sebebi ise ondan bir haber kayıt elimde hiçbirşey yok haber alamıyorum kendisinden.şu an kendisi emekli olduğu için bulmam biraz zor olabilir fakat bulmakta kararlıyım.sebebi uzun ama bunu anlatmaktan yorulmuyorum,çekinmiyorum öğretmenimi bana bağlayan ve kalıcılığını sağlayan olayı sizlerle paylaşmak istiyorum.ozamanlar okula yeni başlamıştım.evim okula uzaktı fakat durumumuzdan kaynaklı ve evde kimse olmadığından kendim gidip gelirdim.evde kimse olmamasının sebebide şu babam uzun yol şöförüydü annem ise bir yemekhanede yemek yapıyordu.işte ben her gün okula gidip geliyordum tek başıma.zaman geçe geçe ben o yolları yürüye yürüye ayakkabılarım eskidi ve yırtık ayakkabılarla okula gidip geliyordum.artık ayakkabılsr değil çoraplarım gözüküyordu.öğretmenim bunu farketmiş olmalıki sınıfa geldi ve şöyle söyledi.çocuklar bu dersimizde ders işlemeyeceğiz,oyun oynuyacaz dedi ve kazanana ayakkabı vericem dedi.herkes çok sevindi ve alkışladı.ben durumdan hiç şüphelenmedim fakat oyunu kazanmalıydım.oyun matematik oyunuydu.benimde matematiğim çok iyiydi oyunu ben kazandım.öğretmenim ayakkabımı verdi.artık anlamıştım bana dediki sen benim oğlumsun dedi babandan farkım yok neye ihtiyacın olursa yanıma gel dedi.ben bu olayla öğretmenime bağlandım.
sadecede intertenten öğretmenler gününde ve doğumgünlerinde msj atıyorum
ben :) biraz uzun olacak ama anlatacağım izninizle.yıllar evvel 1999 depreminden bir yıl evvel, öğretmenler gününe bir gün kalmışken, öğretmenimi bulmak aklıma düştü. kendisi bizi 1 yıl okutmuştu. yeni mezun geç bir kızdı bize geldiğinde, ve sonra gitti. ama ben onu hiç unutamadım. adı ve soyadı çok rastlanan isimlerden olmadığından, 118'e telefon açtım ve karşıma çıkan kadın operatöre derdimi anlattım, ona öğretmenimin adı soyadı bu tek bildiğim istanbul kozyatağı'nda ailesi oturuyordu. o civarda bu soyadı ile olan isimlerin telefon numaralarını rica edebilir miyim dedim. o da bana 4 numara verdi. 4 erkek adı. hepsine telefon açmaya niyet ederek başladım. ilk açtığım kişinin alakası yoktu. ikinci de yakaladım. bir kadın açtı, ve bana sonradan öğrendim tabii, öğretmenimin yaşlı babasına baktığını ve öğretmenimin abisinin evi olduğunu akşama aramamı söyledi. akşama aradım. abisi ile konuşmaya başladım, tabii ona bilgiler verdim, adapazarı, şu okul, oturduğu ev falan ikna edici sonuçta herkesin bilemeyeceği bilgiler olduğundan dedim öğretmenime sürpriz yapmak istiyorum. telefonunu rica edebilir miyim?verdi dedim ama ne olur söylemeyin tamam dedi. ertesi gün telefonu açtım öğretmenimin sesi tanıdım tabii. kendimi tanıtmadan başladım "öğretmenim canım benim canım benim" şarkısını söylemeye. telefonda canım ya kimsin sen diyor bana. dedim çok eskilere gidin, (zira ağabeyi saint joseph okulunda öğretmenlik yaptığından bahsetmişti) o beni yeni okuldan zannetti ilk. eskiler deyince nasıl dedi, adapazarı, şeker ilkokulu deyince, inanır mısınız nurdan sen misin dedi? bende evet dedim ve biz o gün çok uzun konuştuk. sonrası da hep görüştük öğretmenim ile. sonra bir gün deprem oldu ve biz ölmedik ama hayatı sıfırladık diyeyim. elimde olan adres, tel her şey gitti tabii. o günlerde aklıma da araştırmak gelmiyor zira hayatımızın derdindeyiz. ama sonradan öğrendiğim o süreçte star televizyonuna siz isim veriyormuşsunuz ve il, onlar size yakınlarınızın yaşayıp yaşamadığını bildiriyorlarmış. bizim haberimiz yok tabii. öğretmenim benim adımı verdirmiş hatta yayında ona yaşadığım söylendiğinde oturup ağladım dediydi. sonra birbirimize yine kavuştuk. en son akşam yine yeni yıl konuşmamız oldu. benim canım suhan öğretmenim.
işte böyle. hayatımdan çok öğretmen geçti ama hiç birini hatırlamam varsa yoksa canım öğretmenim derim.
yok daha öncee bir defaa onu gordüm görus mee birseyee girmedim ben çunku ben onu sevmiyorum acikcasi