ben bunu şöyle düşündüm. hayatımda bir eşya veya bir nesneyi değilde bazı insanları çıkarmam gerekti ve hepsini çıkardım çok mutluyum. herkese tavsiye ederim. hayatta size yük olan, sadece size ihtiyacı olduğunda sizi arayan arkadaşlarınız varsa, bilin ki onlar sizin arkadaşınız değil. bir de o kadar zor olmamalı
evet bir çok kez düşündüm ve bunun için marie kondo ''derle, topla, rahatla'' kitabını okudum. ancak uygulama kısmında devamlılık gösteremiyorum. bazen istifcilerin belgesellerini izleyip tekrar gaza geliyorum ama bu çok kısa sürüyor. ama o bile insana çok iyi geliyor. tavsiye ederim.
az eşya, az insan, geniş yaşam alanı, çok huzur.
ben bazen kendimin bile dünyaya fazlalık olduğunu düşünürüm, normal olarak şuan tek fazlalık arkadaş çevremdir her zaman atmayı düşündüm ama maalesef :))
fazla eşyalardan kurtulun öncelikle.eşya size hizmet etsin siz eşyaya değil.hayatınızın anlamını domestic olmaktan ibaret zannetmeyin özellikle kadınlar.hayata alan açın biraz.daha çok gezin daha çok okuyun daha çok izleyin.dinginleşin biraz.hızlı olan hayat değil biziz.hayatın ritmini bozan insanlara kulak asmayın.gereksiz dostlar edinmeyin varsa onlari da atın.ne kadar az insan o kadar huzur.aslinda franz kafka ne kadar az eşya o kadar huzur demiştir.kahvenizi,kitabınızı baş köşeye oturtun.kanepe yastığı gibi olan eşler veya sevgilileri uyarın.hayır demeyi öğrenin.istemediğiniz birşeyse hayır deyin.az yemekle yetinin ama tadını çıkarın yerken.uzun uzu n çiğneyin.çocuklarınız varsa ve küçükse bol bol oyun oynayın onlarla.çocukları ödül ve ceza yöntemiyle yetiştirmeyin.rahat ayakkabılar edinin bol bol yürüyün.oksijen alın.televizyona bakmayı bırakın onlar hayatlarını yaşarken siz hayatınızın seyircisi figüranı olmayan.iyiliği özümseyin banane demeyin.unutmayın bir yerde haksızlık veya yanlışlık varsa bu er geç bizi de etkileyecektir.hayatındaki bütün gereksiz enleri ya azaltın veya atın gitsin.hafifleyin biraz.
evet bunu her zaman düşünmüşümdür. ama çoğu kezde yapmakta teredüt etmişliğim olmuştur. çünkü insanlar anlık psikolokiye bağlı olarak karar verebilirler ve icrate gelince son olarak yapacağı işi gözden geçirince yapılacak hareketin ne kadar doğru veya yanlış olduğunu anlmayabilir. ben şahsen hep öyle olmuşumdur; ani bir karar veririm ve kararı gerçekleştirmeye gelince kararsız kalıyorumdur. en sevmediğim huylarımdan biri kararsız olmamdır. velhasıl eğer siz bir karar verecekseniz oluşabilecek sorunları ve sonrasını düşünerek karar verin.
neden olmasın? fakat bazen ne kadar işe yaramaz olsalar da atamayacaklarımız vardır hayatımızda. tahammül eder devam ederiz.