osmanlı devleti'nin askeri yetiştirmesinde büyük faydaları olan bir vergi sistemidir. vergi sistemi edevlet karışmıyor tımar sahipleri köylerde vergileri topluyor ben vergileri sonucunda devlete askerler yetiştiriyordu. ayrıca tımar sistemi o bölgenin tımarlı sahibi olan lar tarafından güvenliği sağlanıyordu. devlet hazineden harcamadan ordu ya asker yetiştire biliyordu. üretim yapılan topraklar köylülerin değil devlete ait toprak asla köylüye satılmazdı. ayrıca askerler savaş bittikten sonra barış dönemlerinde bu topraklarda çalışarak çiftçilik yaparak gelir elde ederler yaşamlarını sürdürürlerdi. tımar sisteminde topraklar köylülerin yetiştirmesi için köylülere eşit olarak dağıtılıyordu. yani böylece fakirlik yoksulluk ortaya çıkmıyor herkes iş sahibi olarak gelir elde edilebiliyordu. günümüzde buna gelir dağılımında adalet olarak adalet ilkesi diyebiliriz. çiftçi üretim yaptığı toprağı bırakıp gidemez aksi takdirde toprak elinden alınırdı. ayrıca tımar sahipleri köylüye üretim arttırması için gübre ilaç vesaire türleri karşılardı. tımar sisteminin bozulma nedenleri arasında savaşlarda teknolojinin yani tüfeğin ve topun kullanılmaya başlamasıdır. devlet otoritesinin zayıflaması sonucu tımar sahipleri köylüleri ezmeye başlamış. onları daha çok çalıştırarak daha zengin olma çabası içine girme nedenleri.savaşların uzun sürmesi nedeniyle tımar sahiplerinin ve köylülerin topraklarının başında duramaması ve üretim yapamaması sonucu bu sistem çökmüştür. devletin en önemli gelirlerinden biri olan bu sistemin çöküşü ile devletin giderleri artmaya başlamış. asker yetiştirme maliyet artmış. asker bulmada sıkıntılar çekmeye başlamıştır.