küçükken hep korkuturdu. ama şimdi korkutmuyor. ama su gercekki geceler cinler aleminindir. gunduzler insanın. bu sebeple ürkütücü olmalıdır.
karanlık aslında ürpertici değildir ama insan kendini savunmasız hissettiği için bir korku halindedir hep.
aslinda karanliklar insani yanliz oldugundan urpertir
karanlıktan çocukken korkardım ama artık büyüdükçe geçti karanlıktan korkmamızin sebebi bir bilinmeyen olmasıdır ve bu bizi çok korkutur ama bunda korkacak hiçbir şey yoktur
karanlıktan genelde korkmam ama hani böyle dışarda olsam çok karanlık olsa korkarım. aslında karanlıktan korkmak genelde çocukluktan gelen bir şeydir. çocukken çok korkuyoruz sonuçta.
karanlıktan içi ürpermeyen insan azdır çünkü içinde ne var bilinmiyor
evde yalnız isem mutfak gerçekten de korkutucu geliyor.
karanlık bana hep ürpertici gelmezdi yani çocukken korkardım ama büyüdüğümüzde korkamama ya başladım ta ki bu korku filmlerini izlemeye başladığımdan beri ilk önce bana filimler korkunç gelirdi ama güzel olurdu izlerdik lakin zaman ilerledikce ve daha çok film izledikçe korkar oldum yani karanlığa girdiğimde eşyaları farklı insan suretlerine benzeterek ürperiyorum.
karanlık beni hep korkutur.sevemedim bir türlü.
karanlık herkese bence ürpertici gelir :) bana genelde karanlık ortamlarda olan en ürpertici şey sanki o karanlık noktadan birisi geçiyormuş gibi olmasıdır.
müslümanlıkta kuranı kerime göre cinlerin varlığı bilinir ve geceleri belirdikleri ve karanlıktan güç aldıkları bilinir bu sebepten karanlık ürpertici gelir